Εγώ πετάω στα σύννεφα, φοράω μια καπαρντίνα κι από μια τρύπα στον γιακά βλέπω όλη την Αθήνα. Κι αυτή μου κάνει νόημα πιο κάτω να κατέβω, δήθεν πως στην καρδούλα της θα βρω ό,τι γυρεύω. Θεέ μου, νέφος στείλε μας, νέφος κι αυτόν τον μήνα, να σκεπαστούν οι άνθρωποι σε όλη την Αθήνα. Και μες το νέφος να γυρνώ σαν σε αρχαία πόλη, να λέω για την αγάπη σου κι αυτοί να βήχουν όλοι. Προσγειώνομαι στο Σύνταγμα, πετάω την καπαρντίνα και σοβαρός κι ολόγυμνος βαδίζω στην Αθήνα. Δε λέω, ωραία είστε εδώ, σας βγάζω το καπέλο, μα εγώ είμαι ιδιότροπος, τα σύννεφά μου θέλω. Θεέ μου, νέφος στείλε μας, νέφος κι αυτόν τον μήνα, να σκεπαστούν οι άνθρωποι σε όλη την Αθήνα. Και μες το νέφος να γυρνώ σαν σε αρχαία πόλη, να λέω για την αγάπη σου κι αυτοί να βήχουν όλοι. Θεέ μου, νέφος στείλε μας, νέφος κι αυτόν τον μήνα, να σκεπαστούν οι άνθρωποι σε όλη την Αθήνα. Και μες το νέφος να γυρνώ σαν σε αρχαία πόλη, να λέω για την αγάπη σου κι αυτοί να βήχουν όλοι.