(Gloria, Gloria) Zij was nog geen achttien jaar Zwarte ogen, goudblond haar Toch was zij al oud Toen ik haar daar vond, Stil en koud Rillend als een espenblad Vroeg ze mij of ik wat had Verslaafd keek zij mij aan Ik ben meteen met haar naar huis gegaan 'T leven bracht haar ongeluk Door die wereld ging ze stuk Wat was ze mooi en rein Wat was ze jong en klein Gloria, Gloria Het leven kon toch mooier zijn Gloria, Gloria Je bent zo mooi en klein Dromen zonder werkelijkheid Verslaving bracht haar enkel spijt Zij was nog maar een kind Haar leven eindigt terwijl het pas begint Toen zij in m'n armen lag Verslaafd en ziek en zonder lach Op haar jong gezicht Deed ik daar voorgoed haar ogen dicht Gloria, Gloria Het leven kon toch mooier zijn Gloria, Gloria Je bent zo mooi en klein 'T leven bracht haar ongeluk Door die wereld ging ze stuk Wat was ze mooi en rein Wat was ze jong en klein Gloria, Gloria Het leven kon toch mooier zijn Gloria, Gloria Je bent zo mooi en klein Gloria, Gloria Gloria, Gloria