Ik loop als een schooier door weer en door wind
Bij dag en tot diep in de nacht
Er is haast geen mens me wat vriend'lijk gezind
Ik word door een ieder veracht
De dames en heren die gaan me voorbij
Er zijn er die 'k goed heb gekend
Ze houden vol afschuw hun kleren opzij
Uit angst voor zo'n schunnige vent
Maar onder m'n lompen, daar draag ik nog iets
Waarmee ik de wereld tart
Daar klopt en daar leeft
Daar lijdt en daar beeft
M'n fiere schooiershart.
Er was eens een tijd, het is al jaren gele'en
Dat 'k niet zo'n verschoppeling was
Toen sneed me de wind door m'n kleren niet heen
Toen drong er geen kou door m'n jas
Toen had ik een woning, toen kende 'k geluk
Toen had ik een vrouw en een kind
Opeens greep het noodlot me weg, met een ruk
O god, wat 'k zo teer had bemind
Maar onder m'n lompen, daar draag ik nog iets
Waarmee ik de wereld tart
Daar klopt en daar leeft
Daar lijdt en daar beeft
M'n fiere schooiershart.
Een krach op de beurs en m'n zaken failliet
Aan flarden m'n hele bestaan
Een vriend die me hielp? ach, die vond ik toen niet
Ze lieten het noodlot begaan
En drie maanden later, toen greep het m'n vrouw
En gaf haar een kerel met geld
'T was uit met haar liefde. 't was uit met haar trouw
Ze was zo op weelde gesteld
Maar onder m'n lompen, daar draag ik nog iets
Waarmee ik de wereld tart
Daar klopt en daar leeft
Daar lijdt en daar beeft
M'n fiere schooiershart.
Ze was als een deerne in zij en in kant
Ze liep met een chique meneer
O god, en toen lei ze een gulden in m'n hand
En keek met een lachje op me neer
Ze had me in m'n lompen goddank niet herkend
Ze wist niet m'n smart en m'n leed
Ze zag niet de traan van de sjofele vent
Die 't geldstuk het water insmeet
Maar onder m'n lompen, daar draag ik nog iets
Waarmee ik de wereld tart
Daar klopt en daar leeft
Daar lijdt en daar beeft
M'n fiere schooiershart.