Hayallerimi sildim süre yazmaksa kastın
Bu benim evim ve vücudumun ağrılarıma azdı
İnsanım gözüm bir yıldır bendedir gözüm
Senin hayallerini tutup kanlı ellerimle yazdım
Bendedir çözüm duvarlarına konuktum
Gezdiğim bütün caddeler yüzümden soğuktu
Çocukluk yapma bana felekten bir geceymiş hissiyatın
Kolaysa şimdi gül ki geçmişindir ihtiyacın
Buğulu pencereler sigara dumanın
Ve benim değil mi gözlerinde duran
Dillerinde küfür diğer ellerinde kuran
Ben değilim babamdır ölümü elle sunan
Ve git de şimdi çiçeklerini gözyaşımla sula
Bıraktığın yerde yüzler fazlasıyla kurak
Fazlasıyla yıkık karanlık bir surat
Bu yaşam bu ölüm bu gönül gözüm sırat
-Taladro Nakarat-
Sessizliği yaşarım üşümek olmasaydı
Gözlerin güzeldi de düşmek olmasaydı
Sabahlara doğmayan bir geceyim artık gökyüzünde
Keşke gidişlerin basit olmasaydı
Güneş doğmasaydı hatta ölüm olmasaydı
Bitmeseydi bu eve hüzün dolmasaydı
Soğuk karların yamaçlarında var
Acıma damla damla dolmasaydı Damarlarıma kan sıyrık kalan yerime deva ver
Elimde kalem yüzü soluk ve suyu soğuk bir semaver
Kimisi adına tebrik kimisi adına garibi sela der
Hangi kız tutup da azraile baba der
Dedin ya nefrete döndüm
Ekmeğimi sana değil de kasvete böldüm
Acılı yaralarımdan gel hüznümü söndür
Mihrimahan saçlarını rastgele ördüm
Kaç kere öldün bunu kaç kere gördün
Işıklarını açıp kapa ve kaç kere gördün
Kaç kere geldim yanına hissetmeni bekle diye
Kaç kere hissetin beni bak bu son dördün
Vazgeçişin sığınakların birinden attı beni
(Nasıl sağamı yoksa solamı yazgının modeli)
Sessizliği kendine marifet et aferin
Hala acilin önünde bekliyor bu deli
-Taladro Nakarat-
Sessizliği yaşarım üşümek olmasaydı
Gözlerin güzeldi de düşmek olmasaydı
Sabahlara doğmayan bir geceyim artık gökyüzünde
Keşke gidişlerin basit olmasaydı
Güneş doğmasaydı hatta ölüm olmasaydı
Bitmeseydi bu eve hüzün dolmasaydı
Soğuk karların yamaçlarında var
Acıma damla damla dolmasaydı