(Ah) Öyle iklim ki bu Ne kadar baksan da ot bitmez or'da Öyle dal ki meyve vermez, ceset sunar Belki de özgürlüğün tanımıydı bana hep kafes duran Mahvolan kalbim, "Yoldaş olan varsa çıksın gelsin uzaktan" dedi Bi' akşamüstü gelsin ölüm, yıldız olup yağarken Sunu'nun mağarasında büyük zatlar tanırken şu gökleri Görevi kalbin ağlamaktı, bense kemirdim aklı Yarıda bırakmak için yaşam denen görevi Gençliğimin elleri buruştu öylece ve dindi Cinin sesi soluğu kesti, gözümü kör de etti Adımın harflerinden belli sabrım Ne kadar bağladıysam o kadar isyan etti aklım Kahrınla ıslandım dünya, doymam, anda gеrçeğe Sesindе gülsüz diken İnsan soluklanan bir mezarmış sadece Çıplak ayaklarla bastığım ölüm Şol dumanlı vadilerde ağlayan bi' çingene (şimdi kalkın, bağırın)