بعضی شبا چشا درشت، بیدار
بعضی شبا دمِ پنجره صدا تُپق میاد
بعضی شبا لقن مفصلام
منم یه دوست ناباب، وسلام
منم یه درس عبرت
باخودم بَدم و اِلا دست به خیرم
عشق می کنم بخنده چهره ات
خدا نرسید شیطون رفت تو جِلدم
پَ؛ چه قدرم راضیم دادا
بچه مثبتا به گا میرن دادا
به همه چی آره گفتیم جایِ نه بابا
ما بَد و رفتیم لایِ صدتا راه
جدیداً ردیفم تو پول تو چپ دادا
چون تا وقتی پول هست آقام
وایسادم زدنم تو دعواها
ولی اَ ترس نشاشیدم تو شلوارام
صبرم کمه، حوصلم در حد حداقله
چهل سالگیمو می بینم به تخت بستنش
دستاشو بستن اَ دست نره
من بسمه
دلم تنگ شده برا نه
برای اینکه دوباره بمیریم برا هم
بی قرارم و دلتنگ سرِ گرم
برا طعم قبل
همه جمع
یادمون رفت زندگی کنیم
دیگه اصلا چیزی و حس نمی کنیم
من اخمام تو همه، تو گریه می کنی
مارو نگا تو چی حرفه ای شدیم
منو این دست ساز باهم
یه شبایی داریم که صبح ش درمانگاهم
با این حال، تنها عین مَرد وایستادم
عین مرد وایستادم
حس می کنم دیرم شده
اما نمی دونم چی دیر شده چی؟
یه منم و رفیقم گله
تو خودم تو چتی
دیرم شده
اما نمی دونم چی دیر شده چی؟
یه منم و رفیقم گله
تو خودم تو چتی
نمیشه دورم هی پُر و خالی
اصلاً بالا نمیرم که بخوام بیام پایین
چون
می دونی اینجا جای ما نی
جای موندن آدمی با حال ما نی
نه
من که رفتم، توئم برو
هر لحظه اَ خودت بزن جلو
من، همون که راهو کَنده
یه جایی قبلاً توم، دیدم تو رو
که خشم داشتم، وحشی بودم، رحم نبود توم
ترس بود که جنگی بودم، غرق تو اون خون
شهر تو مُشت، بد تو پشت، اما تو روم خوب
نقش داشتم، رنگی بودم، اما کدوم بوم؟
مَشتی دیدم جای دیگه زندگی یه چی دیگه اس
نه حرفِ اَ این باد بود، نه قصه ای اَ بیدی هست
زندگی یه حادثه ست با چندتا شکل مبهم
پس ساختم یه برج بلند با ستون محکم، بَه
بالای ارتفاع، انتهای ارتقاء
کوچه ی فرشته ها، جنب پارک اعتبار
با پلاک عشق ناب، زنگ سوم حس پاک
واحدم تو برج خاص، سر نزنی اشتباست تو
داداشی دیره بگی خونه کجاس؟
که سر گذاشت گندم رو سینه ی داس
باس از این سگدونی کَند و رفت
اصلاً مهم نی چی دروغه چی بوده راست
خیره، مات، مبهوت، مَنگ
کی این بچه رو محکوم کرد؟
به دیوونگی از توت کَند
لبخندت و بعد اخموت کرد
چون اینجا یه چی رنگ میده بهت
سفید میشه موهات، سرد میشه دلت
زنده بودنو همه مفت خریدیم
بهم بگو مُردنو چند میشه گرفت؟
حس می کنم دیرم شده
اما نمی دونم چی دیر شده چی؟
یه منم و رفیقم گله
تو خودم تو چتی
دیرم شده
اما نمی دونم چی دیر شده چی؟
یه منم و رفیقم گله
تو خودم تو چتی
تف می زنم به رولِ پیچ شدم
یه معدن سنگ، پودر سفید شوهر
دادم این سالا چقدر پول
مُهر ثابت بزن بغلای مأمور
به خوابیدن تو شبا چشم موند
از عرق سگی بگیر تا شرابِ انگور
فرق گوشت و نون چیه برا بی دندون؟
یا یه چی بریز، یا بچاق، منو بخندون
عشق است بخند؛ من زخم معدم
چی شد که فِک کردیم چفت شیم به هم؟
خامی رو خامی یا نه حالا داش
که کوچه ی مشتیا کم بالا داشت
من
جمع و جور شده جرواجریام
نمیشه خالی با هیچی این دِغودلیام
من رو تختِ شاهی ام فکر کولیام
بگو کی چی دیده اصلاً غیر خوبیام
ما دلی بازیم و فِنتمون این
اَ جیب ارزون و اَ دل گرونیم
کشتن مون زنده موندیم
تنهاییاتون براتون شعر بخونیم
بیا بزنیم حرفای خوبو
بنزین نریزیم روی این انبار چوب
هیشکی نداشت اعصاب مونو
هیشکی نشنید حرفای اونو
آخه می رسونن گاهی لبه رو به جونو
اونکه پزشونه، تو که دیدی می ریزیم تو جوبو
می ندازن زمین، می بینین یهو مار شده چوبو
لَش قدیمم و می خوام ولی نه جنونه تومو
اَه
پَر پرواز بازا رو چیدن
اونا که مدعین پرواز آزاد و دیدن
اونا که گندم سهم روزشون بود
امروز خرج این داسا رو میدن
دروغ گفتن از سر به ما
خوردن هرچی بود از سهم ما
حرف مفتو بستن به ما
حرف دل موندش از سمت ما
دروغ گفتن از سر به ما
خوردن هرچی بود از سهم ما
حرف مفتو بستن به ما
حرف دل موندش از سمت ما
حس می کنم دیرم شده
اما نمی دونم چی دیر شده چی؟
یه منم و رفیقم گله
تو خودم تو چتی
دیرم شده
اما نمی دونم چی دیر شده چی؟
یه منم و رفیقم گله
تو خودم تو چتی