Panahon na naman ng
Pag-ibig at mukhang marahan
Ang oras ay lumilipas
Hindi ko malaman kung bakit
Parang napag-iiwanan
Na ko ng kapaligiran
Sino bang may sabing
Kailangan mo ng
Kasabay maglakad sa daan
Hawak na kamay patungo sa paroroonan
Dahil ang totoo'y kaya ko, kaya mo
Mabuhay sa mundo
Nang walang kapareho
Huwag hayaang diktahan ng
Kaisipan ng iba ang kasiyahan mo
'Di lang romansa ang pag-ibig sa mundo
Alam kong mahirap 'wag tingnan
At 'di mangarap sino ba naman
Ang hindi matutukso kung sa bawat lingon mo
May nag-iibigan
May nagsusumpaan
Bago ka magmahal
Siguraduhin na
Hindi malilimutan ang iyong halaga
At huwag pahintulutan
Na umikot ang buhay sa isang
Taong pwedeng mawala
Dahil ang totoo'y kaya ko, kaya mo
Mabuhay sa mundo
Nang walang kapareho
Huwag hayaang diktahan ng
Kaisipan ng iba ang kasiyahan mo
'Di lang romansa ang pag-ibig
Sa mundo kung saan nakabibighani
Ang ideya ng pagmamahalang bukod-tangi
Kaya marami ang nagbabakasakali
Baka ito ang sagot sa dalamhati
Madalas tuloy malimutang
Hindi sagot sa kalungkutan
Ang pagtayang hindi pinagiisipan
Umaasang matagpuan ang inilaan
Upang tabunan ang mga butas
Na maaari namang punan
Ng kalinga mula sa mga taong nais kang umahon
Kung hindi pa kayang maglakad ay simulan sa pagbangon
Sa dinami-rami ng dahilan para ngumiti
Ba't mas pinipili ang manatili sa kahapon
Pero ang katunayan
Ay hindi talaga mag-isa
Sadyang lang magkaiba
Ang inaasam sa kailangang aruga
Arugang alam ingatan ang sarili
At sa kada hakbang
Walang tigil ipaparamdam
Na hindi ka nag-iisa
Dahil ang totoo'y kinakaya ko at kakayanin mo
Nang walang kapareho
Pagtuunang matutunang
'Di tira-tirang pagmamahal lang ang
Dapat ilaan sa'yo
Kundi ang mundo
Pa'no maibibigay sa iba ang bagay na wala ka
Ang pag-ibig ay 'di lang romansa