Σαν σπίρτο που δεν παίρνει φωτιά όλα μου τα λάθη τα ξόδεψα πια... Πως έκανα το άσπρο μαύρο; Έμεινα σαν την καλαμιά στον κάμπο... Μπροστά απ' τα μάτια μου ξανά βλέπω την ζωή μου όλη να περνά... Πως έγινα μια πέτρα στην σιωπή; Πήρα το ξέρω άξια ανταμοιβή... Γιατί δεν μπορώ να αγαπήσω γιατί δεν μπορώ τον κόμπο να λύσω κάτι με κρατά και όλο κάνω πίσω Πως απ' το αδιέξοδο θα βγω; Πόσα εκατομμύρια άλλοι όπως εγώ; Πως άφησα το νήμα να χαθεί; Μοναχός του κανείς δεν θα σωθεί... Γι' αυτό ο ουρανός δεν απαντά γι' αυτό η αλήθεια στο νου μας δεν χωρά Γιατί ό,τι κι αν έχω δεν μου αρκεί; Γιατί ρωτάω αφού ξέρω το γιατί; Γιατί δεν μπορώ να αγαπήσω γιατί δεν μπορώ τον κόμπο να λύσω