Damian SyjonFam:
Posłuchaj opowieści, posłuchaj opowieści, posłuchaj opowieści,
Z moich stron.
Oni byli materialnie całkiem nadzy,
Przez co nikt nad nimi nie miał żadnej władzy,
Dzieci kwiaty skłot utworzyły,
W pokoju tutaj, w pokoju tutaj żyły.
Ludzie się bali tego co nie znali,
Do mera miasta petycję napisali,
Wygnaj ich stąd! wygnaj ich stąd!
Nie, nie, nie!
Powstała presja, której nie wytrzymał,
W końcu pękł, bo za długo się nadymał,
Wydał decyzję, zrównać skłot z ziemią,
Zniszczę to wtedy mnie docenią,
Nie, nie, nie!
Posłuchaj opowieści, posłuchaj opowieści, posłuchaj opowieści,
Z moich stron.
Damy radę po swojemu,
Złapiemy się za ręce i stawimy czoło temu,
Muzyka serca nas prowadzi,
Nikt takiej sile nie zaradzi.
Gdzie oni są? Gdzie oni są?
Co potem było? Jak się skończyło?
Każdy ciekawy zakończenia sprawy,
Wyjaśni wszystko odpowiedź na pytanie,
Czy będziesz miał odwagę i po ich stronie staniesz?
Wsparcie, daj im wsparcie,
Coraz bliżej jest decydujące starcie,
Podnieś głos kiedy krzywdzą człowieka,
Tracie ten co nie działa tylko czeka.
Nie, nie, nie!
Zrób co należy, co należy, wygra tylko ten co wierzy,
Zrób co należy, co należy, wygra tylko ten co wierzy.
Posłuchaj opowieści, posłuchaj opowieści, posłuchaj opowieści,
Z moich stron.
Dosyć biurokracji, która ma łamać ducha,
Dosyć demokracji, która ludzi nie słucha,
Dosyć ciasnych poglądów, imperiów rządów,
Dosyć niesprawiedliwych sądów.
Nie płacz matko nad losem,
Dobrą wieść Ci przynoszę,
Dzieci rosną świadome,
To one wkrótce zajmą się domem.
Posłuchaj opowieści, posłuchaj opowieści, posłuchaj opowieści,
Z moich stron.
Oni mają tu swój dom, oni mają tu swój dom, oni mają tu swój dom,
Oni mają tu swój dom, oni mają tu swój dom, oni mają tu swój dom,
Jak ty,
Oni mają tu swój dom, oni mają tu swój dom, oni mają tu swój dom.