Εγώ μιλώ με τη βροχή μες στις τρελές μου σκέψεις και με κρυμμένα όνειρα που 'ρθες εσύ να κλέψεις Κι όταν κτυπούν οι κεραυνοί το άτυχο κορμί μου εσύ στα χέρια αλλουνού σκοτώνεις την ψυχή μου Σιγανές ψιχάλες και μεγάλη λάθη πόσα μου 'χεις κάνει και δεν τα 'χω μάθει σιγανές ψιχάλες κόβουν σαν λεπίδες κι είναι ματωμένα όνειρα κι ελπίδες Εγώ στα δίχτυα του χαμού και στην ανυπαρξία κι εσύ στου Ιούδα τα φιλιά τώρα δίνεις αξία Και όταν τα μάτια γίνονται κόκκινα και πονάνε οι τύψεις που σε κυνηγούν πρώτα από 'δω περνάνε Σιγανές ψιχάλες και μεγάλη λάθη πόσα μου 'χεις κάνει και δεν τα 'χω μάθει σιγανές ψιχάλες κόβουν σαν λεπίδες κι είναι ματωμένα όνειρα κι ελπίδες Σιγανές ψιχάλες και μεγάλη λάθη πόσα μου 'χεις κάνει και δεν τα 'χω μάθει σιγανές ψιχάλες κάβουν σαν λεπίδες κι είναι ματωμένα όνειρα κι ελπίδες