Πες μου ποιος είσαι αλήθεια όταν δεν κοιτάζει κανείς
Τι κρύβουν τα μάτια μπροστά μου
Καθρέφτη ψυχής ή κάγκελα μιας φυλακής?
Πότε το πήρες χαμπάρι πως όλα γαμιούνται εκεί έξω ε?
Δεν είσαι ασφαλής
Πότε η λεπίδα έκοψε την ελπίδα θυμάσαι ενώ αιμορραγείς
Πάρε τα πάνω σου είπα
Όλοι πέσαμε μέσα στην τρύπα
Οι ανασφάλειες φλερτάρουν την ήττα
Σήκω πάνω και φτύσε την πίκρα
Σήκω πάνω και χτύπα
Με πιστεύω ασπίδες και ρόπαλα
Πνεύμα που τσακίζει τα κόκκαλα
Οι ιδέες δεν πεθαίνουν μουνόπανα
Λύπη και θυμός αλυσίδες που χρόνια πνιγούν τον λαιμό μας
Μια ρουτίνα που αργά μας σκοτώνει
Και αντί να ενώνει τυφλώνει τα εγώ μας
Ότι έγινε έγινε γεγονότα με κλάματα πια δεν αλλάζουν
Ενώ κάποιοι πίνουν για να γίνουν άλλοι πίνουνε για να ξεχάσουν
Ο εαυτός μου από ένα παράλληλο σύμπαν μου είπε να φύγω μπροστά
Για ψυχές που κρυώνουν εκεί έξω γίνε ο Προμηθέας φέρε την φωτιά
Θυμωμένοι θεοί με χτυπάνε και όρνια θέλουν να μου φαν' την καρδία
Αίμα θέλει αίμα
Το τέρας διψάει για
Στην πόλη σου στην πόλη μου συνέχεια μας κοιτάν
Βρικόλακες βρικόλακες τριγύρω μας γυρνάν
Διαίρει και Βασίλευε τα τέρατα κυβερνάν
Εδώ είναι σκοτεινά
Η νύχτα είναι βαριά
Στην πόλη σου στην πόλη μου συνέχεια μας κυνηγάν
Βρικόλακες βρικόλακες τριγύρω μας διψάν
Διαίρει και Βασίλευε τα τέρατα κυβερνάν
Εδώ είναι σκοτεινά
Η νύχτα είναι βαριά
Σε έχω δει να κοιτάζεις την άβυσσο με το πνεύμα σου μόνο και άρρωστο
Σε ένα κόσμο αχάριστο ψεύτικο λες τον πόνο σου σε κάποιον άγνωστο
Όταν έχεις προβλήματα πάνε μια βόλτα στα επείγοντα
Σαν ουρές των ταμείων τα μνήματα
Η υγεία δεν με πληρώνεται με τίποτα
Είμαστε όλοι αναλώσιμοι ένας φεύγει ας έρθει ο επόμενος
Ουσίες και φόβοι θολώνουν συχνά εγκεφάλους μην γίνει σκεπτόμενος
Τα τέρατα τρώνε γελάνε
Ποντάρουνε στην δυστυχία μας
Είμαι ο σύγχρονος Νέρωνας θα βάλω φωτιά στα ηχεία μας
Πυρομανής πυρομανής
Σαν τον Anser φέρνω παρανάλωμα
Απ' την χρονιά του πιθήκου απ' το στόμα του λύκου
Αποφεύγω του φιδιού το δάγκωμα
Δουλειά ή δουλεία παιδεία μηδέν 20 20 stop
Παλιά φοβόντουσαν να μην γίνουνε σκλάβοι
Τώρα φοβόμαστε μη γίνουμε ρομπότ
Νύχτα βάρια ανάβω κεριά
Φωτίζει ο κύκλος μας άβατο
Λόγια βαριά όπως αυτά που είπες αργά πάνω απ' το μάρμαρο
Γύρισα απ' το μέλλον το είδα
Η διορία μας λήγει δίποδα κτήνη
Η απληστία του ανθρώπου είναι ο καρκίνος του πλανήτη
Στην πόλη σου στην πόλη μου συνέχεια μας κοιτάν
Βρικόλακες βρικόλακες τριγύρω μας γυρνάν
Διαίρει και Βασίλευε τα τέρατα κυβερνάν
Εδώ είναι σκοτεινά
Η νύχτα είναι βαριά
Στην πόλη σου στην πόλη μου συνέχεια μας κυνηγάν
Βρικόλακες βρικόλακες τριγύρω μας διψάν
Διαίρει και Βασίλευε τα τέρατα κυβερνάν
Εδώ είναι σκοτεινά
Η νύχτα είναι βαριά