ฟ้ายังสูง แผ่นดินยังต่ำ
สีขาวยังแตกต่างกับดำ
ความระกำเป็นของผมแน่
เพราะคุณสูงส่ง เผ่าพันธุ์พงศ์
คงไม่เหลียวแล
กาดำ คู่ต่ำศักดิ์แท้
ผมคงแลเฝ้าแต่ถวิล
ถึงจะรักแทบกลืนกินได้
นั้นจะมีประโยชน์อะไร
เพราะว่าใจที่หวังพังสิ้น
ผมคือยาจก วณิพกที่ขายเสียงกิน
คุณเปรียบไข่ในหิน
พ่อของยุพินหวงปานแก้วตา
ส่องกระจก ดูเงาเศร้าใจไม่หาย
ผมอยากจะกินยาตาย
ให้มันหายป่วงไปเลยหนา
อยู่ไปก็โศก มองดูโลกอย่างทรมา
ผมคงไม่มีปัญญา
หอมแก้วตา แม้ปลายเส้นผม
เหมือนสวรรค์แกล้งสรรค์มาให้
ผมและคุณต้องห่างกันไกล
รักเท่าไรจำฝืนกลืนข่ม
ทั้งวงศ์เครือญาติ
คุณประกาศไม่เคยนิยม
คนจนไม่รวยอย่างผม
ความระทมหรือคือเพื่อนตาย
♪
เหมือนสวรรค์แกล้งสรรค์มาให้
ผมและคุณต้องห่างกันไกล
รักเท่าไรจำฝืนกลืนข่ม
ทั้งวงศ์เครือญาติ
คุณประกาศไม่เคยนิยม
คนจนไม่รวยอย่างผม
ความระทมหรือคือเพื่อนตาย
Поcмотреть все песни артиста
Other albums by the artist