ไม่เคยนับหยดน้ำตาที่ไหล ในวันที่ใจพ่ายแพ้
ไม่เคยนับวันที่ใจอ่อนแอ กี่ครั้งที่ล้มลงไป
ความฝันในใจที่มี ไม่เคยมีวันจางหาย
ความฝันมันยังหายใจ อยู่ในคืนและวัน
บางผู้คนยังกวักมือซ้ำเติม
ระหว่างทางที่สูงชัน
คืนสลัวอาจมีที่กลัวที่หวั่น
แต่ยังยืนยัน จะไปให้ถึงที่จุดหมาย
จะไปเป็นคน ๆ นั้น ที่มองจันทร์บนยอดเขา
มองจันทร์ที่สวยกว่าใคร
ต่อให้ยิ่งสูงยิ่งหนาว จะยอมแลกไม่เป็นไร
ขอเพียงได้ดังใจที่ฝัน
ชีวิตเดียวของเราที่มี มีไว้ให้เราใช้มัน
สักวันต้องมีสักวัน
ความฝัน จะเจอกับความจริง
กะยังสิยืนขึ้นสู้ต่อ ในวันที่ท้อบ่มีไผ
เเม้ดวงอาทิตย์จะลับลา
เเต่ท้องนภา มีเเสงดาว
ขอเพียงเเค่เจ้าอย่าปล่อยมือ
ในวันที่เฮายางเซล้ม
ดั่งพายุ มืด ฝน ที่มันเข้ามาเเล้วผ่านไป
ชีวิตคนเฮาบ่คือกัน เเต่ว่ามีฝันให้ตามหา
บางเทื่อกะมีน้ำตา
มันเข้ามาเฮ็ดให้อ่อนไหว
เเต่ว่าต้องสู้ ต่อไป มื้อหน้าสิเปนเเนวใด๋
บ่สนดอก ใจมันโหยหา
กะย้อนเวลาบ่ถ่าไผ บ่มีผุใดมาเข้าใจ
ภูเขามันสูงต้องวัดใจ
เจ็บหลายป่านใดกะต้องไป
จดจำมื้อนี้เอาใว้
ให้มันเป็นรางวัล จนให้คนเขาส่า
มีความฝัน รางวัลกะรอถ่า
มีฮอตพวกจอบว่า มันถ่าสิซ้ำเติม
กายเฮานี้กะอยู่บ่ได้เฮิง
บ่มีหยังมาเสริม ฮอตมื้อกะโรยรา
สุขที่เเท้จริงอยู่ที่โตเฮา
พอถึงเวลา มันกะต้องจากกัน
เกิดเป็นคนเจ็บเเล้วกะต้องจำ
มันคะลำ บ่เเม่นเเนวเฮ็ด
บางผู้คนยังกวักมือซ้ำเติม
ระหว่างทางที่สูงชัน
คืนสลัวอาจมีที่กลัวที่หวั่น
แต่ยังยืนยัน จะไปให้ถึงที่จุดหมาย
จะไปเป็นคนคนนั้น ที่มองจันทร์บนยอดเขา
มองจันทร์ที่สวยกว่าใคร
ต่อให้ยิ่งสูงยิ่งหนาว จะยอมแลกไม่เป็นไร
ขอเพียงได้ดังใจที่ฝัน
ชีวิตเดียวของเราที่มี มีไว้ให้เราใช้มัน
สักวันต้องมีสักวัน
ความฝัน จะเจอกับความจริง