Бывай, абуджаная сэрцам, дарагая Чаму так горка? Не магу я зразумець Шкада заранкі мне, што ў небе дагарае На ўсходзе дня майго, якому ружавець Пайшла, ніколі ўжо не вернешся, Алеся Бывай смуглявая, каханая, бывай Стаю на ростанях былых, а з паднябесься Самотным жаўранкам зьвініць і плача май Пайшла, пакінуўшы мне золкі і туманы Палынны жаль смугой ахутаных дарог Каб я хвілінаю нанесеныя раны Гадами ў сэрцы заглушыць сваім ня мог Пайшла, ніколі ўжо не вернешся, Алеся Бывай смуглявая, каханая, бывай Стаю на ростанях былых, а з паднябесься Самотным жаўранкам зьвініць і плача май Пайшла, ніколі ўжо не вернешся, Алеся Бывай смуглявая, каханая, бывай Стаю на ростанях былых, а з паднябесься Самотным жаўранкам зьвініць і плача май