Ze werkt zich bijna kapot
Overdag verkoopt ze schoenen
En als de oppas er straks is, gaat ze nog toiletten boenen
En tussendoor nog moeder van een zoon van zeven jaar
Ze fietst hem overal naar toe, maar de pedalen gaan zo zwaar
En vaak zit ze op haar knieën, voor de deur op haar balkon
Ze ziet de lichtjes van de huizen, als ze fluistert: God, waarom?
Een beetje hemel op aarde zou zo gek niet zijn
Een laagje grootse genade over al de pijn
Een beetje hemel op aarde, want als dat verdwijnt
Wat houdt ons dan nog overeind?
Jou en mij: wat houdt ons dan nog overeind?
Nog één vergadering te gaan, hij is de vorige al vergeten
Net zo succesvol als zijn vader en dus ook nooit thuis met eten
Hij tilt zijn dochter nauwelijks, want hij heeft zijn handen vol
Aan de druk te moeten slagen die hij al voelt sinds lagere school
Vaak als ie 's avonds thuiskomt, zakt ie doodmoe op de grond
Hij ziet de flats vanuit zijn villa als hij fluisterst: God, waarom?
Waarom?
Een beetje hemel op aarde zou zo gek niet zijn
Een laagje grootse genade over al de pijn
Een beetje hemel op aarde, want als dat verdwijnt
Wat houdt ons dan nog overeind?
Jou en mij: wat houdt ons dan nog overeind?
Bijna elke vrijdagmiddag
Zie ik hem en zie ik haar
Ze staan naast mij op het schoolplein
En we zwijgen naar elkaar
Onze succesen en problemen
Onze moed en tegenzin
Ja, we lijken anders maar,
We zijn hetzelfde binnenin
Hopen dat hemel op aarde elke dag iets meer begint
Een beetje hemel op aarde zou zo gek niet zijn
Een laagje grootse genade over al de pijn
Een beetje hemel op aarde, want als dat verdwijnt
Wat houdt ons dan nog overeind?
Jou en mij, jou en mij,
Wat houdt ons dan nog overeind?
Jou en mij, jou en mij
Wat houdt ons dan nog ove