Recorro les cais de la mio ciudá
Persíguenme les miraes al pasar
Soi l'allouriao q'suañaba esmolar
Ente los que entierren la so indentidá
No, nun voy dexar, que me callen mas
Siento'l llatir de la tierra nel mio coral (si)
Va dame igual, que, sea yo namás
Fáigolo porque preciso, l'aire que respiro
Y-escaecer que nun puedo falar
Que soi foriatu na mio ciudá
Y nun ser nunca una oveya más
Foriatu na mio ciudá
Nalo ensin mieu en ríos d'indiferencia
Moyándome p'aspertar la conciencia
Un Gregor Samsa, nacíu n'asturies
Dándome de focicos contra les muries
Nun se (nun se) nun soy quien a lo entender
Por qué (por qué) esta zuna pa con lo nueso
Si ye (si ye) la tierra que te vio nacer
¿Vas dexala morrer? ye la to xente
Y-escaecer que nun puedo falar
Que soi foriatu na mio ciudá
Y nun ser nunca una oveya más
Foriatu na mio ciudá
Y-escaecer que nun pueu falar
Que soi foriatu na mio ciudá
Y nun ser nunca una oveya más
Foriatu na mio ciudá
Y-escaecer que nun pueu falar
Que soi foriatu na mio ciudá
Y nun ser nunca una oveya más
Foriatu na mio ciudá