Como davezu tengo les manos fríes,
El so corazon seique más fríu,
El tiempu pasa enforma despaciu,
I les mios pantasíes entamen a dame placer.
Tengo la mente clara dare-y dolor,
Esta nueche el tiempo ta fríu nesta ciudá
I duelme tol cuerpu i nun dexo de tremar.
Hai veces que rezo pa que pase'l tormentu
Pero ye una llarga espera hasta la muerte,
Tengo la mente clara
I ya nun tengo les manes fríes.
Noviembre acaba i yo tremo d'impaciencia,
Necesito durmir el dolor,
Dios nun puede faceme esto,
El diañu lu lleve.
Ye l'amor lo que mata,
Ye l'amor lo que duel,
Ye l'amor lo que espero,
Ye l'amor lo que destrui.
Sufrirá pero inda non,
Esperaré con impaciencia,
Seré tiernu i nun diré nada,
Esfrutaré d'esa nueche.
Nun tengo nenguna sensación en tol cuerpu,
Nun puedo mirar p'atrás,
El diañu me lleve nesta fría ciudá.
I anque tengo perdía la batalla
Voi seguir alantre,
I anque tendría de aforcame pa aforra-y trabayu al verdugu
Voi seguir alantre,
Toi cansu i tan casos los mios pensamientos,
Rezo toles nueches pa nun m'espertar
I la decepción pela mañana ye dificil de describir.
Ye l'amor lo que mata,
Ye l'amor lo que duel,
Ye l'amor lo que espero,
Ye l'amor lo que destrui.
Ye l'amor lo que mata,
Ye l'amor lo que duel,
Ye l'amor lo que espero,
Ye l'amor lo que destrui ...