Eens toonden mannen zich je vriend
Met de stem aangenaam
Met het woord jou behagend
Eens was de liefde groots en blind
En de wereld een lied
En het lied klonk uitdagend
Maar op een dag ging alles mis
Mijn droom, de hemel was nog blauw
En mijn bestaan vol hoop en leven
Een liefde die nooit sterven zou
Een God die alles zou vergeven
Toen was ik jong en onbevreesd
Nog niet van werkelijkheid doordrongen
Het leven was een zorgeloos feest
De wijn geproefd, het lied gezongen
Maar de tijger in de nacht
Gromt als ingehouden donder
Als hij hoop aan stukken scheurt
En jouw droom tot schande maakt
Een zomer heb ik hem geloofd
Hij sliep naast mij, 't was als wonder
Hij heeft mij van mijn jeugd beroofd
Het werd herfst, ik ben alleen ontwaakt
En in mijn droom haalt hij zijn bruid
Nog steeds wil ik hem alles geven
Niet alle dromen komen uit
Niet iedere storm kun je overleven
Mijn droom zo anders dan de hel
Waarin ik ben gedoemd te leven
Waarin geen enkele hoop meer gloort
Het leven heeft mijn droom vermoord