Op mijn zevende dacht ik vrij regelmatig en veelal
Aan de onvermijdelijke hittedood van het heelal
Geen maan meer in de wolken, geen zon meer uit het oosten
Geen multivitaminesap dat mij genoeg kon troosten
Zo'n pad werd in groep vier door klasgenootjes niet bewandeld
Met AVI-lezen werd zelden mijn stervensangst behandeld
Verstikkend in mijn vragen over alles rond het leven
Had ik een brief naar Duckstad met het volgende geschreven:
Oom Donald, oom Donald, oom Donald,
Hoe leef ik het best
Is het wachten op verlies
Alles dat me rest
Ik kreeg toen geen reactie, maar dat had ik al verwacht
Als een stripfiguur heb je daar nooit echt over nagedacht
Inkt in je atomen, moleculen van papier
Maar als hij het kon ontwijken, dan kon ik het ook wel hier
Voor spelling en voor rekenen had ik niet langer tijd
Ik wilde een elixer brouwen voor de eeuwigheid
Het hiernamaals zou voorgoed tot de geschiedenis behoren
Ik was zo overtuigd dat het heelal al had verloren
Dus oom Donald, oom Donald, oom Donald
Hoort u wat ik zeg
Ik hoef niet dood te gaan
Ik glip niet weg
Dat elixir moest gebrouwen worden, maar ik wist niet hoe
Dus ik zocht 't maar op Google want ik moest het ergens doen
Er waren geen recepten, maar er waren wel rapporten
Van wetenschappers die zich op de dood hadden gestort en
Ze schreven dat het niet lukt om een leven te verlengen
Of om eeuwig jong te blijven of om iemand terug te brengen
Ik moest een beetje huilen, ook al was ik nog maar zeven
Beseffend dat er ooit een eind zou komen aan mijn leven
Het bestrijden van de hemel is een vergeefse taak
Een leven wordt vergeven met of zonder tegenspraak
Dus oom Donald, oom Donald, oom Donald
Hoort u wat ik zeg
Oom Donald, oom Donald, oom Donald
Ik wil niet weg