Dit is een liedje voor als ik er niet meer ben
Voor als er afscheid van mijn resten wordt genomen
Ik hoop tenminste dat de vrienden die ik ken
Ook inderdaad die laatste keer nog willen komen
En dat ik ook voldoende stof heb nagelaten
Voor wat verhalen die je glimlachend vertelt
En dat je toch met liefde over me kunt praten
Al heb ik jullie soms dan ook teleurgesteld
Dit is een liedje voor de aula bij m'n kist
Voordat ik weggedragen word door de suppoosten
En voor de koffie en de cake wordt opgedist
Het is bedoeld om wie er achter blijft te troosten
Nou ja, je mag natuurlijk best een traantje laten
Dat vind ik ergens ook wel weer een compliment
Maar niet te lang dan, want je weet dat zal niet baten
Wie overleden is, die blijft dat tot het end
Dit is een liedje voor het feest dat achteraf nog
Wordt gevierd door alle vrienden en vriendinnen
Die nog wat aarde en wat bloemen op mijn graf
Hebben gestrooid en daarna kan het feest beginnen
Dus vul de glazen en bespreek mijn fouten mild
Denk aan me terug met wat vertedering en weem
Mijn laatste feest, dus lach en dans hoeveel je wilt
Een maf een idee, jouw feest waaraan je zelf niet meedoet
Dit is een liedje voor wanneer ik ben vergaan
Voor als mijn grafsteen overwoekerd en verzakt is
Als er geen enkel klein boeketje meer zal staan
Omdat de laatste nabestaande te verzwakt is
Dit is een liedje dat uiteindelijk verstomd
Maar altijd zullen er weer nieuwe liedjes komen
Zoals er altijd ook weer nieuwe vreugde komt
En nieuwe liefde, nieuwe hoop en nieuwe dromen
Ondanks de tranen, ondanks dood en ondanks pijn
Dit is een liedje voor nu jullie er nog zijn
Ja, ondanks tranen ondanks dood en ondanks pijn
Dank jullie wel, dat je m'n vrienden wilde zijn