Sonche filla de solteira Quedei con todo o que miña nai tiña Herdei a casa, o ghalpón mai-la eira Tiña unha leira estremeira coa miña Unhas pedras nos extremos Iso xa era da miña vesiña Pouquiño a pouco iría medrando Dende o camiño ata o poste da viña O que cada día quería loghraba Convertir as cuncas en ferrados Saía de noite, miraba, asexaba que non viran movelos marcos E movendo a pedra e aghachando a man O marco cambiaba, A eira medraba asumáballe a terra da miña Vesiña cámbialle a pedra que ninghuén me vira Movíalle o marco da eira pra finca Ghanáballe á terra que non era miña Movendo o camiño ata o poste da viña A miña vesiña esta toleando Foi buscar os papeis do catastro Veu co perito, cun avogado e ca súa nora que coida o reparto Fíxome a escena defoise co vento e ca man ensinábame un sacho "A Dios pongho por testigo te fendo la cona en cien mil pedasos" O que cada día quería loghraba Convertir as cuncas en ferrados Saía de noite, miraba, asexaba que non viran movelos marcos E movendo a pedra e aghachando a man O marco cambiaba, A eira medraba asumáballe a terra da miña Vesiña cámbialle a pedra que ninghuén me vira Movíalle o marco da eira pra finca Ghanáballe á terra que non era miña Movendo o camiño ata o poste da viña