İçimde vuku bulmuş tonlarca cinayet Saçımdaki mavilere binaen Tanrı'ya düşman olup yenilmeyi seçtim Yirmi üç sene yaşadım asır gibi geçti Bıçakları sırtımda hayatın Denedim ama gülmeyi başaramadım Beni kimse anlayamadı Silindim gitgide ben Bıçakları sırtımda hayatın Denedim ama gülmeyi başaramadım Beni kimse anlayamadı Silindim gitgide ben İçimde bir kuşku var Kuşlar ve uğultular Denedim dönmeyi toprağa ama orada bile beni buldular Önümüz yine sonbahar, bu devrana yaz gelmez artık Ankara kanıma dokundu bak, her ayazda umut bana çelme taktı Sanki gün gibi, her şey besbelli belirgin Devrilir gözünde binalar, ürküten akşamda şarkılar Çoktan sustu radyolar, kaplar her yanı duman Bir çocuk gibiydim hâlâ "İnsanlar uçar mı?" diye soran Bana benden habersiz bir yer bul Koyu tonu kuşkuları mı makul? Buldu vuku sır dolu kurgu Baksana kendimi bizzat boğdum Her yaz sonu buz tutan Afrika'ydı kalbim her şeyi unutup Yılların en dev yenilgisi, bizzat ben olmuş bulundum Gördün mü ne yaptın? Yoksun hiçbir yerde artık Kanlı bir kaldırım kadar kendini yalnız bırakıp kaçtın Anlamazsın asla kayıp ruhların vicdanla dansını Huzursuzlar uyuyamaz sen bir kâbus oldun artık Bıçakları sırtımda hayatın Denedim ama gülmeyi başaramadım Beni kimse anlayamadı Silindim gitgide ben Bıçakları sırtımda hayatın Denedim ama gülmeyi başaramadım Beni kimse anlayamadı Silindim gitgide ben