Het blijft me soms besluipen Dat gevoel om nooit genoeg te zijn Het maakt me dat ik weg wil sluipen Naar die anderen aan de lijn Die net als ik gebonden worden Door verlammende sitaten Uitgesproken uit het verleden Die me vandaag nog denken laten Dat het met mij niets kan worden Dat ik het toch verprutsen zal Dat ik bij de eerste hoorde Van mijn wedloop zeker val In mijn werk in mijn contacten Word ik dikwijls neer gedrukt Door die donkere gedachten Voel ik mij totaal mislukt Gek toch dat ik door al die jaren Ik nog steeds onzeker ben Zelf succesen die er waren Maken niet dat ik erken Dat het met mij iets kan worden Dat ik het niet verprutsen zal Dat ik met hulp behoorde Van mijn wedloop hebben kan Mijn hoofd is vol met disitaten Die ik al jaren lang bewaar Die mij niet in mijn waarde laten Ik wil ze niet meer Ik ben klaar Het is tijd voor nieuwe woorden Hoop en leven ook voor mij Ik wil eindelijk gaan horen Wat mijn herder altijd zei Dat het met mij iets kan worden Dat ik het niet verprutsen zal Dat ik met hulp behoorde Van mijn wedloop hebben kan Made by Dorien van Veen