Κανενός δεν σκίζεται η καρδιά Μόνο η δικιά μου κλαίει τα παιδιά που βρήκαν μνήμα της αρμύρας και της άμμου Κανενός δεν τραγουδάει η φωνή Μόνο η φωνή μου γίνεται ο άστεγος κι η πόλη σε μια χώρα της ερήμου Κανενός δεν σκίζεται η καρδιά μόνο η δικιά μου βλέπει το δίκιο του ληστή και του φυγά Μόνο η καρδιά μου Κανενός δεν ξεσηκώνεται η ψυχή μα το σκυλί μου το λέω Τσε κι Άρη φωνάζω το υπέρβαρο γατί μου "Και ουδείς γογγύζει: κανενός δεν σκίζεται η καρδιά. Μόνο η νυχτερινή μας σιωπή, όταν κατευθυνόμαστε στα τέσσερα προς τις πυρές που κάποιος, σε ώρα μυστηριώδη και με στόχο ακατανόητο, έχει ανάψει για μας." * Κι όταν χορτάτος κουκουλώνομαι ζεστά μες στη χλιδή μου κανενός δεν σκίζεται η καρδιά ούτε η δική μου