Δε θα 'ρθουν είναι μακριά
Μα το νου σου ποτέ δεν ξες
η νύχτα είναι άγρια, φύλα το crew σου
Δε θα 'ρθουν είναι μακριά
Μα το νου σου ποτέ δεν ξες
η νύχτα είναι άγρια, φύλα το crew σου
Modus vivendi,
στήνω μόνος το γλέντι συνταγή για βαρόνους, βαρύς πόνος κι αψέντι
γάμα τα Gucci τα Prada, τα Louis, τα Fendi
Βλάκα. Με Β κεφαλαίο σα το logo της Bentle
Είμαστε το άλλο, δεν είμαστε αυτό
αυτοί μιλάν για τρίχες, μπαίνω να κουρευτώ
μου λεν είναι γραμμένο, τους λέω είναι γραφτό
Ένα ξενέρωτο spot αν πατήσω θα γίνει καυτό
αδερφέ μου, δεύτερε εαυτέ μου
είμαι θεός του πολέμου, φύλα τους αδερφούς σου λεν θεέ μου
η χειραψία εδώ είναι ευλογία
μας αγκάλιασε η αλητεία όπως το Χριστό η Παναγία
νέοι βετεράνοι με αδρεναλίνη rookie
μια αγάπη στις πουτάνες
μα σε σας ούτε μπουκι
την άκουσαν πολύ
λες και τρώνε space cookie
βγαίνουμε και μπαίνουνε ξανά μεσ'το καβούκι
είναι Σαλονικα, Σαλουκα στο καλοκαίρι μπούκα
φέρμα στη Ναβαρίνου, στην Εγνατία στο
υκα εδώ έχει χαστούκια άμα θες να δεις τα αστέρια
και οι δικοί μου έχουνε μόνιμη φαγούρα στα χέρια
Εδώ πάνω είναι πιο καλά
το νιώθω σαν υγρασία στα κοκκάλα
αν το νιώθεις το γραψα για σένα bro μου
κι εμείς θα το πάμε αλλού
Αυτό σου το χα πει μωρό μου (στο 'χα πει)
Δε θα 'ρθουν είναι μακριά
Μα το νου σου ποτε δεν ξες
η νυχτα ειναι αγρια, φυλα το crew σου αδερφους και αδερφες
Δε θα 'ρθουν είναι μακριά
Μα το νου σου ποτέ δεν ξες
η νύχτα είναι άγρια, φύλα το crew σου
Tο ραπ της Πανεπιστημίου
μουσική μας που ντύνει παιδιά του ορφανοτροφείου
η ληστεία εξελίχθηκε, άνοιγμα του φορτί
ου στην πλατεία, τέσσερα στενά πάνω απ'την Ηρακλείου
είμαι Αθήνα, Αθήνα, κάπου στη Γαλα
τσίου κοινωνία 15 Αυγούστου η πόλη σαν τον Τσίου
κάθε γειτονιά είναι πτέρυγα ψυχιατρείου
δηλητήριο από τη δεξαμενή του υδραγωγείου
τι πλασάρεις, μόδα;
δουλεύω για το νοίκι ρε
δεν σταματάω να ψάχνω για τη χώρα σου Αλίκη
Και το παιδάκι αντρεψε και μου ρουφάει τη μύτη ρε
θα το φαν οι λύκοι ε
μαζέψτε το στο σπίτι ρε
δίχως χαρτί φρενοκομείου
αφηγούμαι τι διαφθορά στην έδρα δικαστηρίου
την αλήθεια μας,
για αυτήν τα αδέρφια μου έχουν δικαστεί
τις μίζες που κρύβει η καρέκλα του
δικαστή και δε σέβεται η νύχτα, ξύπνα τη Λολίτα
Το αγόρι της ξημερώνεται πάλι με τη φρίμπα
και η πιτσιρίκα εκδίδεται σε κανάλια απόρρητα
ανάμεσα σε πτώματα, τοξικά απόβλητα αναμεταδότες, στημένοι στη γωνία
με οκτάμπαρα και νότες, στη γκρι πολιτεία
σηκωθείτε πατριώτες, πεθαίνετε εν αγνοια εμείς ναρκομανείς και πότες,
από έρωτες καπότες
Δε θα 'ρθουν είναι μακριά
Μα το νου σου ποτε δεν ξες
η νυχτα ειναι αγρια φυλα το crew σου αδερφους και αδερφες
Αν δε σε δω και πάλι κάποιο φεγγάρι να στα πω
δε τ'αφήνω στο ζάρι, παίζω για όσα
αγαπώ αυτό δεν έχει ρεπό προσέχω πάντα
τους δικούς μου για αυτούς πάντα χτυπώ
Αν δε σε δω και πάλι κάποιο φεγγάρι να στα πω
δε τ'αφήνω στο ζάρι, παίζω για όσα
αγαπώ αυτό δεν έχει ρεπό προσέχω πάντα
τους δικούς μου για αυτούς πάντα χτυπώ