Στον ερειπιώνα που ζεις
Ολοένα πιο ανασφαλής
Όπιο που το πίνεις και ψάχνεις να βρεις
Εθελόδουλος ενίοτε, όπιο που πίνεις
Και ξέρεις πως θα καταστραφείς
Θάνατος του πνεύματος αίφνης
Υβρίδια του καπιταλισμού
Και τάξης μικροαστικής
Σε αναζήτηση ψυχής
Υδράργυρος και θερμόμετρο, πυρετός στα ύψη
Χαμηλό το βαρόμετρο, στην πίεση όλοι συνεπείς
Όπιο και ο αγώνας σου που ψάχνεις τι είναι αλήθεια
Με δόντια και με νύχια, μέρα, νύχτα
Δεν συμβιβάζεσαι με το λίγο, μήτε με την ήττα
Μα το μεγάλο,είναι όπως το μικρό ψάρι
Πέφτει και αυτό σε δίχτυα
Κυρίως νύχτα, που μπήγει λίγο, λίγο
Στο κορμί σου, τα γαμψά της νύχια
Αγκαζέ με το ψέμα, χέρι, χέρι με την αλήθεια
Στήνουμε χορό με το εγώ και με την ματαιοδοξία ξενύχτια
Το όπιο όλων μας είναι η απληστία(πφφφφ)
Ποια ελευθερία;
Μοιράζομαι για να διευρύνω την φαντασία
Να δώσω τόσο, να πάρω πίσω
Γιατί όσο τσιγκουνεύομαι χάνω και ό,τι κερδίσω
Χάνω και ό,τι κερδίσω, το όπιο μου είναι η ζωή
Με τραβάει το τέλος να ζήσω
Όμως θα συνεχίσω να την ρουφάω με λύσσα
Μέχρι να δακρύσω
Άτυχα τυχερός σαν τον Κροίσο
Το όπιο μας είναι η παρανομία
Και αυτό γιατί τηρούμε την δημοκρατία
Από μικρός όσα μου 'μάθαν στα σχολεία
Είναι να σέβομαι γυμνός κράτος και ιεραρχία
Κρανίου τόπος, έχουμε εγωκρατία
Και στην δουλειά να βρίσκουμε την ευτυχία
Ο μόνος τρόπος για να βρούμε την ουσία
Είναι να μοιραστούμε δίκαια της ντροπής τα ινία
Όπιο τα θέλω μας, θερίζονται γειτονιές
Αρχίζουν οι συνέπειες εκεί που σταματάς να έχεις επιλογές
Στενές επαφές, δακτυλικά αποτυπώματα
Στου όπιου τα πτώματα