Ήρθα στον κόσμο αυτό γεμάτος με αίματα, όσα ήτανε και τα ψέματα
Που έβλεπα να με περικυκλώνουν και με τα λίγα αποθέματα
Έψαχνα κάπου να κρυφτώ και με βουτήξαν από μικρό
Στο νερό να μου δώσουν λέει όνομα που κι αυτό τ' αφήσαν μισό
Έτσι απ' τα 8 ως τα 13 με μια αλλεργία στα βιβλία
Έκανα όνειρα καθώς κοιμόμουν στα τελευταία θρανία
Αναμεμιγμένος σε σενάρια που αγνοούν κάθε εξουσία
Από τα 16 ως τα 21 πάντα στο χέρι με μια πένα
Γράφοντας λόγια αφηρημένα, φανερά ή πιο κρυμμένα
Φτάνω στο σήμερα συγκεκριμένα και κάθε λέξη από εμένα
Είν' η καρδιά μου, είν' η ζωή μου, τα όνειρα μου
Κι όσα δε μπορώ να πω κάπου γραμμένα θα τα βρεις
Όταν σμίξουν οι κύκλοι της ζωής μας σέρνουμε μαζί μας
Χιλιάδες φωνές, κραυγές θ' απελευθερωθούνε απ' την ψυχή μας
Θα στήσουν ένα χορό τριγύρω από μια φωτιά
Που μέσα της θα σιγοκαίει όσα δεν μείναν ζωντανά
Οι καπνοί απ' τη πυρά φτάνουν ψηλά μέχρι τ' αστέρια
Κι εσύ απλώνεις τα χέρια, τα κάνεις πέρα για να με δεις
Τώρα να ξέρεις όταν ψάχνεις σίγουρα που θα με βρεις
Μέσ' από δω θα μοιράζομαι την κάθε στιγμή
Με πέντε φίλους που μου δίνουν πνοή
Σ' όλη αυτή την ασφυξία έρχονται σαν οπτασία
Να με πάρουνε μαζί σ' έναν άλλο γαλαξία
Κι ας το έχω ξανά πει τώρα δεν έχει σημασία καμία
Όλη η ζωή μου απ' την αρχή μοιάζει με θάλασσα πλατιά
Φουρτουνιασμένη ή γλυκιά, στα ρηχά ή στ' ανοιχτά
Παίρνω μια βαθιά πνοή αρκετή για μια βουτιά
Η σκέψη μου είναι τ' οξυγόνο κι όχι μόνο
(Κάθε λέξη μου στεριά)
Όλη η ζωή μου απ' την αρχή μοιάζει με θάλασσα πλατιά
Φουρτουνιασμένη ή γλυκιά, στα ρηχά ή στ' ανοιχτά
Παίρνω μια βαθιά πνοή αρκετή για μια βουτιά
Η σκέψη μου είναι τ' οξυγόνο κι όχι μόνο
(Κάθε λέξη μου στεριά)
Θυμάμαι τα χρόνια της παρουσίας μου μ' εσένανε σαν φιλμ
Την παρακμή, μα την αγνότητα, την τόση ιδιαιτερότητα
Ποτέ στην επικαιρότητα, μα δε μας ένοιαζε ποτέ
Από μικρός ήθελα σαν χείμαρρος να πνίξω την αδικία
Σαν το γάλα να την ρουφήξω, να τη φτύσω μακριά
Πάντα φτιαγμένος για πράγματα μεγάλα κι ακόμα είμαι στα μισά
Τα λιγοστά μου όμως δίνουν ζεστασιά, απλότητα
Σ' ανθρώπους συντροφιά, μ' αρκεί αυτό και για μετά
Έτσι απλά δίχως ψεγάδια απόψε πια κρατώ ευχές
Θα τις αφήσω μία-μία να παν μακριά οι προσευχές
Αν ακουστούν ολοκληρώθηκα, λυτρώθηκα
Ναυαγός που επέζησα, ήρθα στα ίσα μου και σώθηκα
Τώρα τα χρόνια μου κινούνται προσεγμένα, δεμένα
Εθισμένα, ισόβια λουσμένα από ιδρώτα και αίμα
Δοσμένα στις ανάγκες της ζωής στα χέρια και το μυαλό γαλουχημένα
Όλα με γραμμή προς τα εσένα από μένα αφιερωμένα
Τα μουσικά μου μονοπάτια χαραγμένα με την πένα
Όλη η ζωή μου απ' την αρχή μοιάζει με θάλασσα πλατιά
Φουρτουνιασμένη ή γλυκιά, στα ρηχά ή στ' ανοιχτά
Παίρνω μια βαθιά πνοή αρκετή για μια βουτιά
Η σκέψη μου είναι τ' οξυγόνο κι όχι μόνο
(Κάθε λέξη μου στεριά)
Όλη η ζωή μου απ' την αρχή μοιάζει με θάλασσα πλατιά
Φουρτουνιασμένη ή γλυκιά, στα ρηχά ή στ' ανοιχτά
Παίρνω μια βαθιά πνοή αρκετή για μια βουτιά
Η σκέψη μου είναι τ' οξυγόνο κι όχι μόνο
(Κάθε λέξη μου στεριά)
Φτάνω στο τέλος κι όλα παν απ' την αρχή
Μοιάζουν με όνειρο που δε θυμάμαι το πρωί
Μόνο στιγμές γυμνές περάσαν άχαρες πολλές
Αναμνήσεις, ομιλίες, φωνές γνωστές
Από τη ζέστη στη βροχή, απ' τη σιωπή στη μουσική
Από το βράδυ ως την αυγή και γυρνάω πάλι εκεί
Που ήμουνα μικρός, έψαχνα κάπου τη γιορτή
Τα πάντα με τρομάζουν σαν αθάνατη αστραπή
Μία λάμψη απ' το παρόν, στο μυαλό μου παρελθόν
Ό,τι είδα δεν το έζησα κατά τη διάρκεια λεπτών
Μόνο τα κράτησα, τα έδεσα και τα 'κανα ιστορία
Ταξιδεύω καπετάνιος για να βρω ελευθερία
Στις φουρτούνες της ζωής επιλέγω μια πορεία
Προορισμός η ηρεμία, η δυσκολία φωτογραφία
Τραβηγμένη χωρίς φως, είναι θολή για να τη δεις
Σαν τη καρδιά μου επισκεφτείς θα φοβηθείς ή θα χαρείς
Όλη η ζωή μου απ' την αρχή μοιάζει με θάλασσα πλατιά
Φουρτουνιασμένη ή γλυκιά, στα ρηχά ή στ' ανοιχτά
Παίρνω μια βαθιά πνοή αρκετή για μια βουτιά
Η σκέψη μου είναι τ' οξυγόνο κι όχι μόνο
(Κάθε λέξη μου στεριά)
Όλη η ζωή μου απ' την αρχή μοιάζει με θάλασσα πλατιά
Φουρτουνιασμένη ή γλυκιά, στα ρηχά ή στ' ανοιχτά
Παίρνω μια βαθιά πνοή αρκετή για μια βουτιά
Η σκέψη μου είναι τ' οξυγόνο κι όχι μόνο
(Κάθε λέξη μου στεριά)
Κάθε λέξη μου στεριά
Κάθε λέξη μου στεριά
Κάθε λέξη μου στεριά
Απ' την αρχή