Ζούμε μέρες οδυνηρές
Την βγάζαμε μονάχα με καφέ, junk food και sex
Κορεάτικες σειρές
Κι ό,τι άλλο μας χαλάρωνε και έδιωχνε το στρες
Γιατί ζούσα-με ενοχές
Ναι
Αν σου αρέσει να με βλέπεις να πονάω τότε αγάπα με
Πρώτα το κάναμε, μετά βλέπαμε anime
Οι ζωές μας γυρισμένες σαν ταινίες μικρού μήκους
Όπου όλοι θα πεθάνουμε
Ναι
Για να μην πληγωθώ στο τέλος
Σκοτώνω τον έρωτα με το ίδιο του το βέλος
Σε ρωτάω αν μ' αγαπάς αλλά μου απαντάς "Δεν ξέρω"
Ο επιμένων νικά φέτος
Κάποιες φορές είμαι γλυκός μα κάποιες άλλες σκέτος
Τώρα που δεν σου αρέσω μου αρέσω
Κατάλαβα τι μπορώ να αγοράσω πια όταν με άφησες ρέστο
Αν θέλεις κάτι πες το
Άμα δεν ξέρεις χεσ' το
Σε νιώθω μεσ' το κεφάλι μου, το κάνεις ζεστό
Σαν να 'ταν ένα αναμμένο τζάκι
Πιο πολύ φτιαγμένος κι από junkie
Ψάχνω να σε βρω σε οποιοδήποτε σοκάκι
Ψάχνω κοπέλα να χωρέσει στο γοβάκι
Μα χάνω ανθρώπους κάθε μέρα
Μα χάνω ανθρώπους κάθε μέρα
Κοιμάμαι πεθαμένος μα ξυπνάω ζωντανός
Οι δυσκολίες με έχουνε κάνει και πιο δυνατό
Μπαινοβγαίνω σε νοσοκομεία και δεν είμαι γιατρός
Τρώω φρίκες και γράφω τροφή για σκέψη ενστικτωδώς
Ρωτάς γιατί γράφω κάτι που θα προβληματίσει
Μάθε πως το να γράφω το πρόβλημα είναι λύση
Κάτι θέλει να κρύψει
Μα η έκφρασή της ήταν σαν να μου φωνάζει
"Σ' αγαπώ" μετά από μεθύσι
Το κενό της έχει ανοίξει για να μπω
Κι εγώ θα μπω γιατί ξέρω ότι θα μου λείψει
Αν η θλίψη ήταν στο χέρι μου τότε θα το 'χα κλείσει
Συνθλίβοντας την ώρα και τη στιγμή που κατάλαβα
Ότι πέφταμε από ύψη
Είμαι σε ρήξη, γι' αυτό σου γράφω ποιήματα
Άκουγες τα ηχοκύματα και έμενες στήλη άλατος
Η κλεψύδρα γυρνάει, μετράει τον θάνατο
Ο χρόνος είναι ο μόνος γιατρός που δεν είναι αλάνθαστος
Όταν περνάει ο χρόνος μαζί σου όλα πάνε ρολόι
Όταν μιλάς με πράξεις τότε ο λόγος σου έχει point (έχει point)
Δεν πιστεύω τα "σ' αγαπώ" από πρώην
Γιατί είναι σαν τέρας που θέλει μονάχα να τρώει
Είμαι το τέρας με τα τέσσερα μάτια και το ένα στόμα
Είμαι φιλί χωρίς τη γλώσσα
Είναι φιλί χωρίς τα δόντια, ποια δόντια
Στέκομαι στου κρεβατιού τα πόδια με το άψυχό σου σώμα, την αναπνοή κρατώντας
Και
Κάθε μου σκέψη είναι αγώνας
Τραγουδάω τους στίχους μου όμως παραπατώντας
Γλιστρώ κι ανοίγω το κεφάλι μου επάνω στο χαλάκι της πόρτας
Στο παραμύθι μου πεθαίνουμε κι οι δυό μας