Τι κι αν σχιστήκαν τα πανιά μου στην πρώτη φουρτούνα Τι κι αν βουλιάζω αργά σε μια σταγόνα θυμό Κι αν την πορεία μου χαράζω με σπασμένη πυξίδα Θα ζήσω μα και θα πεθάνω μ' αυτό Και μας χτυπούσανε σα σφυριά Τα κύματα Και τα κοιτούσαμε σαν παιδιά Αμήχανα Μέχρι να φτάσουμε στη στεριά Κράτα το χέρι μου πιο σφιχτά Κάποτε μου 'πες περιμένεις μια σωστή καταιγίδα Πως ένα ήρεμο ταξίδι δε σου είν' αρκετό Κι όταν δεμένος στο κατάρτι τα μάτια σου είδα Είπα θα ζήσω μα και θα πεθάνω γι αυτό Και μας χτυπούσανε σα σφυριά Τα κύματα Και τα κοιτούσαμε σαν παιδιά Αμήχανα Μέχρι να φτάσουμε στη στεριά Κράτα το χέρι μου πιο σφιχτά Και μας χτυπούσανε σα σφυριά Τα κύματα Και τα κοιτούσαμε σαν παιδιά Αμήχανα Μέχρι να φτάσουμε στη στεριά Κράτα το χέρι μου πιο σφιχτά