Κάτι συνέχεια είναι πίσω σου
Κάτι σε κυνηγάει στα στενά
Κάτι βουίζει και σ' αναστατώνει
Γεμίζει φίδια τον ύπνο σου
Νερό κι αέρα σου κλωτσάει μακριά
Πυροβολάει κι από παντού σε διώχνει
Σου 'χουνε κάνει βουντού
Λίγο προτού σε ξεγεννήσουν βιαστικά
Μέσα στο αμπάρι κάποιου πλοίου ή στο βαγόνι
Κι οι αλυσίδες γύρω σου
Ήταν οι ίδιες που κρατάνε τα σκυλιά
Για μην τυχόν κι αλλάξουν γνώμη
Και κάποτε που έμεινες τον ήλιο να κοιτάς
Κάποτε πού 'ζησες να ξημερώνει
Βρήκες στο σώμα σου βελόνες και καρφιά
Να μην τους φύγεις, ξεστρατίσεις και χαθείς
Κάτι είναι μέσα στο σπίτι σου
Ξυπνάς το βράδυ και στα μάτια σε κοιτάει
Ουρλιάζεις, μα δεν έχεις στόμα
Κι όποιος ξεμείνει δίπλα σου
Βλέπεις να πέφτει, το θεό παρακαλάει
Για λίγη απ' τη στοργή ακόμα
Σού 'χουνε κάνει βουντού
Τα βήματά σου στον ορίζοντα βαριά
Καθώς περνάς μια ακόμα γκρίζα ζώνη
Απ' όλα τα ταξίδια σου
Είδες μονάχα τη ριγμένη μοιρασιά
Που αυτός ο πόνος δεν τελειώνει
Και κάποτε που έμεινες τον ήλιο να κοιτάς
Κάποτε πού 'ζησες να ξημερώνει
Βρήκες στο σώμα σου βελόνες και καρφιά
Να μην τους φύγεις, ξεστρατίσεις και χαθείς
Κι αρχίσαν να σε κυνηγούν
Γιατί έχεις μάτια παντού, έχεις την όψη σκληρή
Και λες τί θέλουν, τί ζητούν
Την ομορφιά του τρελού, μέσα απ' το βλέμμα σου ποιός τους θα δει
Μα όσες πόλεις καίνε να σε βρουν
Πάντα θα βρίσκεσαι αλλού, κι εκεί που είσαι σπαράζει όλη η γη
Όσα λόγια αγάπης κι αν σου πουν
Θα 'ναι για σένα αιτία διχασμού, σου 'χουνε κάνει βουντού απ' την αρχή