Σ' αυτόν το θάλαμο της αναμονής, χιλιάδες ώρες μετρημένες αργά Γύρω σου ομοιώματα φτιαγμένα από κερί, και σε κοιτάζουνε με μάτια υγρά Τους μιλάς σαν παιδί σαν πρωί Κυριακής τους ξυπνάς κι άνθρωποι γίνονται Και ξεκινάνε να γυρίζουν μια γη κυκλικής ερημιάς, με θολό το γιατί Κι όλο μιλούν για σειρήνες πολέμου κι εχθρών Χίλιες φορές να μπορούσες να αλλάξεις παρόν Και τώρα δέσμιος σ'αυτή τη φυγή, όμως θαμμένος απ' την άλλη μεριά Αναρωτιέσαι ποιός στ' αλήθεια είναι τί, κι αν η δικιά σου γέννα πήγε στραβά Κι αλυχτάς σα σκυλί Είν' η πόλη βουβή κι εσύ γιος κάποιας παρένθεσης Υποπροϊόν σε μια εικόνα θαμπή Σου τρυπάει το μυαλό, σου γαμάει την ψυχή Μέχρι να σπας φαρμακεία στις τρεις το πρωί Ψεύτικα χρόνια διαβαίνεις τη μάταιη γη που όλοι μιλούν για σειρήνες πολέμου κι εχθρών Χίλιες φορές να μπορούσες να αλλάξεις παρόν