Biliyorum sen yine Parmak uçlarında üşüyorsun Aramızda kıvrılıp yatan uzaklığa inat Ayaklarınla kasıklarımın kasırgasını Ellerinle yüreğimde yaktığın ateşi düşlüyorsun Sularımız sızıp karışıyor ay karanlıkta Ve çırılçıplak bir ırmağa dönüşüyoruz yatağımızda Apansız pencerende gülümsüyor güneş, ne güzel! Bütün parmakların tıkır tıkır işliyor Iştahla biliyorsun, yaşamaktır aşk Geceyle gündüzün sessiz geçişimidir bir uyku boyunda Delice bir yangın parmaklarının buzulunda Ah şahrud Her yerimiz nasıl da şaşırıp kalmaya istekli! Öpüyorsam ayrılığı gözünden Söküyorsam yüreğimi göğsümden Geçiyorsam gözlerinin içinden Sana olan sevdamdandır bilesin Geçiyorsam bir çiçeğin özünden Sana olan sevdamdandır bilesin Meğer ne yalnızız insan olmuşsak Yaprak gibi dalda sessiz solmuşsak Yeri gelmiş acıya da gülmüşsek Sana olan sevdamdandır bilesin Yeri gelmiş ayrılığa gülmüşsek Sana olan sevdamdandır bilesin Kendimi kendime tutsak etmişsem Ak göğsün yerine çölde bitmişsem Kararına boyun eğip gitmişsem Sana olan sevdamdandır bilesin Kararına saygı duyup gitmişsem Sana olan sevdamdandır bilesin Karşılıksız sevebilmekse sevda Gerçek seven küle dönmüş her çağda Elim kolum bağlanmışsa kıyında Sana olan sevdamdandır bilesin Seydunayım gebermişsem kıyında Sana olan sevdamdandır bilesin