Jadłem tabletki, bo byłem chory i teraz jest jeszcze gorzej
Tracę się głeboko w sobie wciąż jestem chory czuję jak się kończę
Zwiędły mi kwiaty i zamarzło serce
Robię to gówno, by poczuć się lepiej
Mam niechęć do życia
A nawet jej nie chcę ciągle czuje, że zaraz zdechnę
Nie lubię siebie, bo jestem człowiekiem
We własnym ciele czuje się jak więzień
Nie umiem w życie błędy za błędem emocje miksują mi psyche jak blender
Słońce zaszło światło zgasło w głowie masz pit nie umiem zasnąć
Znów mówię by wypełnić pustkę rzucam się na muzę
Jak spuszczony ze smyczy kundel
Gubie sie w tym czym się gubie
To zgubne głupie złudne paskudne nudne i trudne
Czuje się jak przykre uczucie zakładam uśmiech na buzie to sztuczne
Robię to, by ukryć smutek to smutne cuchnę negatywizmem o kurde
Mam nadmiar emocji niedosyt
Destrukcji zepsute wartości i trochę dysfunkcji
Mam swoje sumienie mam wyrzuty codziennie próbuje je z siebie wyrzucić
Czuję się jakbym był jakiś popsuty czuje że mógłbym się zaraz udusić
Boje się relacji ze sobą i ludźmi mam traumę
I chciałbym umieć o niej mówić
Wypuszczam numer dostaje atencje współczucie troskę i zrozumienie
Boję się tego wszystkiego, bo to mi pomaga i to dla mnie piękne
Brak mi kontroli nad tym
Jaki jestem grzeszę żałuje i grzeszę i grzeszę
Istnieje więc cierpie odczuwam nieszczęście
Najbardziej na świecie boje się siebie
Idę śladami tych którzy już zdechli podobno popełniam podobne błędy
Ci luczie to dla mnie legendy
Dlatego dostrzegam coś pięknego w śmierci
Moi życiowi idole odeszli nie wiem gdzie idę i nie wiem, którędy
Czuję się tak jakby błędny coś we mnie wrzeszczy
I nie mam już siły się męczyć
Sumienie płonie jak jointy pod blokiem
Patrzę na krew przekrwionym okiem
Jadłem tabletki bo byłem chory i teraz jest jeszcze gorzej
Tracę się głęboko w sobie wciąż jestem chory czuję jak się kończę
Mam dosyć mieć dosyć niepokój otula mnie niczym kocyk
Zamieniłbym siebie na pogrzeb