In de koude gangen, in de vroege uren
Kwam van achter hem
Van achter de stenen een afschuwelijk gehuil
Hij was niet gek
Maar hij wist dat hij niet meer
Alleen was
Dat hij in de buurt
Was van waanzin
Maar hij kon niks zien, en het ging opnieuw
Afschuwelijk gelach
Twee stemmen
Maar hij wist het niet, hij wist het niet
In de koude nacht, in de stenen gangen
Zo goed als daar
Hij kon het al horen
Schreeuwen, krijsen
Antwoorden elkaar
Angst in de stemmen
Ze werden zwakker
Maar hij wist het niet, nee hij wist het niet
En hij ging weer weg
De stilte viel zwaar op hem
Maar hij wist het niet, hij wist het niet
De nacht kwam, waarop hij niks hoorde
In de koude gangen, in de vroege uren
Hij wist het niet, nee hij wist het niet
Dat hij de laatste was die de stemmen hoorde, de stemmen hoorde
Hij wist het niet, hij wist het niet
Hij wist het niet