بشه لیوانه سنگین و گیلاس بعدی بات
منم عاشق زیاده رویات
میپاشه تصویرا، میبینیم دوتایی
چی یاد تو میاد، چی یاد من میاد
از دید من یه حسی قوی تر از قبلنم
از دید تو شاید من جزو ده نفر اولم
از دید من آدما باید عوض شن
ولی از دید تو آدمایی که عوض میشن احمقن
تهشم یه کاری کنی بات بد شم چرا؟
به هم نمیخوره ما حالمون از هم چرا؟
این حس واسه چیه نمی دونم ولی میدونم
ما دو نفرو میخوایم دقیقاً برعکس ما
آره برعکس من بودی، همیشه لبخندتم زوری
دعوا کردیم هردفعه بدجوری، هر دفعه بدجوری
چی شد شدیم سرد؟ ها؟
شاید تگرگ، شاید برف، شاید حرفایی که زدم
شاید چند روزی دور از هم، شاید، شاید اینا خرابش کرد
یه روزی من بودم آروم شبای تو
اینکه تو بری بود کابوس شبای من
من اگه نباشم، آسونه برای تو
تو اگه نباشی، میخوام که نباشه شهر
یه روزی من بودم آروم شبای تو
اینکه تو بری بود کابوس شبای من
من اگه نباشم، آسونه برای تو
تو اگه نباشی، میخوام که نباشه شهر
دنبال فرق امشب با شب بعد، تو یه لوپ، غروب طلوع پشت سر هم
از نمای داخلی خونه، من تو، بروزِ حسمون به سادگیِ بوسه سرد شد
اونقدی که نخوام هیچ عاشقی بدونه تهشو
روشن، تاریک، تو هم داری چراغای اتوبانُ با من میشماری
ما فرق داریم، یادم دادی عادت نکنیم ولی نشد واسم عادی
نگو همه اون روزا مُرد، یادمه همه اون روزا رو
یادمه خاطراتی رو که تهش فرودگاه شد
یه روزی من بودم آروم شبای تو
اینکه تو بری بود کابوس شبای من
من اگه نباشم، آسونه برای تو
تو اگه نباشی، میخوام که نباشه شهر
یه روزی من بودم آروم شبای تو
اینکه تو بری بود کابوس شبای من
من اگه نباشم، آسونه برای تو
تو اگه نباشی، میخوام که نباشه شهر
هنوز سنگینیِ سرم پیِ تخت شونه هاته
هنوز وقتی رو به رومی یعنی اوضاع روبه راهه
هنوز جای سرت شبا روی تخت شونه هامه
هنوز وقتی روبه رومی یعنی اوضاع روبه راهه