Այնպէս անփո՜յթ, այնպէս հանգի՜ստ Անցնում ես իմ տան մօտով Մինչ ես ուրիշ տներում իստ Քեզ եմ փնտրում կարօտով։ Ասում են թէ մոռացել ես Չեմ հաւատում իմ անգին Պարզապէս դու հեռացել ես, Մօտս թողել քո հոգին։ Եւ այնպէս հեշտ, այնպէս խնդուն Մատնում ես ինձ աշխարհին Ինձ թողում ես որպէս երդում, Անունդ իմ շուրթերին։ Ասում են թէ ինձ դաւել ես, Չեմ հաւատում իմ անգին, Պարզապէս դու խռովել ես, Ու տանջում ես իմ հոգին։ Անցնում ես դու ու չես նայում Ինչ ես կանգնած մոլորուն Քեզ աչքերիս մէջ եմ թողում Ու տանում եմ հետս տուն։ Ասում են թէ սէրը սուտ է, Չեմ հաւատում իմ անգին, Առանց սիրոյ տունս ցուրտ է, Արի, շունչ տուր կրակին։