Han snakket dypt med meg en kveld En hel kveld, mener han bestemt Praten var god og spesiell, Og han har ikkje glemt En sånn venn- vi kunne blandet blod Folk sa vi var mer ett enn to, Men hukommelsen min er ikkje god Eg husker det ikkje no Det gikk meg hus forbi, Men i glemselens skjær Så har eg prøvd å minns det der Det e noe eg knapt Har bitt meg merke i Det gikk meg hus forbi Det var visst hon eg ville ha, Skjønt eg hadde en annen dame da, Men hon her var visst dobbelt så bra, Ja det va visst det eg sa, At eg åt hon opp med hud og hår, Hadde ikkje kjent det sånn på mange år Ja, eg skjønner at hon har hjertesår Men du vet kordan det går Det gikk meg... Allting har eg oversett, Kanskje full, distre og trett Alt er tomt. Var du elsker eller venn? Eg kjenner ikkje deg igjen, Nei tenk så dumt dumt dumt Det hender man tar store ord I bruk, og skriker eller frir Man kaller en sin nye bror, Men du vet kordan det blir Det går meg hus forbi