Wij - wij vallen Om - omlaag En ik ben daar Nog nooit geweest. Oh, masqueradesk! Zo zwevend - door het vagevuur. Talloze blikken spuwen vlammen En in schaamte verschrompel ik Voor onzalig're duur. Doch, één moment! Vind ik mijzelf Op Zilver'n koord. De plaatsgenoot Stapt onverstoord. Het is me wat, Zo in balans. Eén moment; Ik kreeg een kans. En ik keek omlaag... Wij - wij vallen Om - omlaag En ik ben daar Nog nooit geweest. Ben ik reeds doorgedraaid?! Maar waar zijn jullie? Onder mij, of boven? Ooh, de melancholie! Moet ik blijven geloven? (neen!) Ik hang hier aan 't Zilver'n koord. Dit carrousel draait onverstoord. Ik speel 't spel, doe mee, hang voort. Geen blik die mij hier nu nog stoort. Oh, masqueradesk! Zo zwevend - door het vagevuur. Ik ben mijn masker En in trots brandt mijn hart Voor oneigentijdse duur.