Farvel Marianne
Tekst/ mel: H. Grønhaug
Det var seint på kvelden
Eg hadde ikkje råd te' en drosje.
Vått i været og luften luktet løv.
Eg ropte mot regnet, men det spøttet igjen.
Du våget å si at du var min venn
Og du lot meg betale
For det meste av det du tok.
Alt eg vet e':
Du e' faen ikkje riktig klok!
Du spillte høgt
Du satset alt på å vinne.
Med ess på hånden var eg nødt te' melde pass.
Eg vet du tok meg for en annen,
Men eg spellte med på bare faen.
Eg frøs på ryggen
Og stemmen min ble ru.
Du sa:"Eg heter Marianne.
Ka heter du?"
Du kjørte meg ut
Med altfor mange detaljer.
Eg krysset grenser
Som et dårlig plagiat.
Du sa det var bra i en annen himmel
Då eg kom i høyden ble eg kvalm og svimmel.
Eg sto på kanten
Då solen gikk ned.
Du sa eg skulle hoppe,
Men eg fikk det ikkje te'.
Du forlot meg i regnet
Med buksen i en rull mellom knærne.
Håret var bustet og slipset dinglet skjeivt.
Hvis du ga meg alt du bommet te' øl
Ville eg drukket det meste sjøl.
Du lever et liv
Du har lest om i en bok.
Alt eg vet e':
Du e' faen ikkje riktig klok!
Du kjørte meg ut
Med altfor mange detaljer.
Eg krysset grenser
Som et dårlig plagiat.
Du sa det var bra i en annen himmel
Då eg kom i høyden ble eg kvalm og svimmel.
Du lever et liv
Du har lest om i en bok.
Alt eg vet e':
Du e' faen ikkje riktig klok!