Og mannen han gjekk seg i veda skog,
- Hei fara i veda skog. -
Då sat der ei kråka i lunden og gol.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -
Mannen han tenkte med sjølve seg;
- Hei fara med sjølve seg;-
Skal tru då den kråka vil drepa meg?
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -
"Å no har eg aldri høyrt større skam!
-Hei fara ein større skam!-
Har du høyrt at ei kråke har drepe ein mann?"
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -
Og mannen han spente sin boge for kne,
-Hei fara sin boge for kne.-
Så skaut han den kråka, så ho datt ned.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -
Av skinnet så gjorde han tolv par skor, -
Hei fara tolv par skor-
Det beste paret det gav han til mor.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -
Av tarmane gjorde han tolv par reip,
-Hei fara tolv par reip-
Og klørne han brukte til møka-greip.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -
Og nebben han brukte til kyrkje-båt,
-Hei fara til kyrkje-båt-
Som folk kunne sigla på frå og åt.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -
Og munnen han brukte te mala korn,
-Hei fara te mala korn-
Og øyro han gjorde til tutar-horn.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -
Av augo så gjorde han stoveglas
-Hei fara stoveglas-
Og nakken han sette på kyrkja til stas.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -
Og den som kje kråka kan nytta så,
-Hei fara kan nytta så-
Han er ikkje verd ei kråka å få.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -