Sen ne biçim bir mevsimsin, ısınmam imkansız Donmamak neyime, titrememek çok zor Rüzgarların buzdan serin, tadı eksik meyvenin Ne senle aşka dalmak kolay ne senle hayallere Kursağımda düğümlenir laflar sana içimi açmak istedikçe Sen ne kadar anlarsın ben anlatmak istesem de? Tedirginlik var üzerime yakalar kaçmaya yeltendikçe Tenim giderek aşınır mendillerim eskidikçe Günlerden zindanlar biriktirdim Hatırladıkça seni içlerinde hapis yatıyorum Hepsinin içi ayrı zulüm İşte böyle geldik buraya dek Sen bir gamsız bense deli bir gözüpek Tam yığılmak üzereyken bekledim ya senden destek Şimdi düştüm ve kafamı vurdum düzgünce düşünemiyorum pek Bütün bunlara ek, benim aşkım saf ve sek Sade ben varım ve sen de sade benle bir tek Ya sende hep ben miyim tek? Keşke bir tek ben olsaydım sende tek Ama biliyorum uzaklaşıyor kalbindeki benden zerreler tek tek Sensin benim en zor savaşlarımda çelik yelek Bu güçsüzlüzlüğe güç yetirmek inan beni aşan bir şey Yaptıklarını bilip hala senden caymamak garip bir şey Bana dokunma, yanımı senle doldurma İsteksizce bir teklikle kalmalıyım yalnızca Mevsimler gibisin değişirsin, ya beni üşütürsün ya yakarsın Kendimden hergün parça koparıyorum Ama sen bunu nerden bileceksin yavrum Mevsimler gibisin değişirsin, ya beni üşütürsün ya yakarsın Kendimden hergün parça koparıyorum Ama sen bunu nerden bileceksin yavrum