Mesafeler
Ve işkenceden bir medetti savruluşum diyar diyar
Öyle bi' gafletti duyar sandım ortasında fırtınanın
Söktü tenimi teninden aşılmayan mesafeler
Bi' dünyaya hapistir beden
Zalim acının kuludur mahkum
Ama nasıl da dökülür acının lütfu dilinden
Ab-ı hayat zehri derya olsa içmeyen nankördür
Ey vedayı eyleyen
Bir misalin içindeyim yoksun
Yoksun hem de bir başıma
Karanlık ve korkmuş
Yağmur altı mazim
Kaygılar ve nazenin bi türkü
Bitimsiz bi' sürgün
Kesiklerle nakışlanmış bir beden
Küften ıslak redingotum
Bitmeyecek sürgün
Susmayacak türküm
Bu sürgündür küsmeyişim
İnmeyecek süngüm
Susmayacak türküm
Bir kendimi dinledim
Bu savaşın ortasında yoktu kimsem
Bir derdime içsem içsem içsem
Yine dinmez öfkem
Bir kendimi dinledim
Bu savaşın ortasında yoktu kimsem
Bir derdime içsem içsem içsem
Yine dinmez öfkem
Bak dinmiyor öfkem, bilmiyor ölmek derdim
Mürekkep bile yazmadan sil diyor önce
Sanki ahmak atan kalp bu bilmiyor öleceğini
Dibine kadar içmek aşkı bilmeden ölçeğini
Bak bu defter kanlı raplerle dolu pek ben
Yazmak istemem artık gülmek içten hep
Reçeteme gülmek istemek yaz, düşle bin kere
Bir gün öylece kaybolursak söz ver küsme bizlere
Çünkü düştük çok kez küskün türküler söyle susma
Lütfen tüttürüp bi' güz olsun üsturupsuz hemde
Görmeyen gözlerim tutuldu bak mor renge
Mesafe ezberletir yüzün, yüzün aşina çok şehre
Bakma kaldık kursağında şehrin
Yıllarca bahsettiğim müstesna acım müstakbel yarin
Nasıl akıyor zaman, olmuyor yarın
Nasıl yanıyor canın ama akmıyor kanın
Bir kendimi dinledim
Bu savaşın ortasında yoktu kimsem
Bir derdime içsem içsem içsem
Yine dinmez öfkem
Bir kendimi dinledim
Bu savaşın ortasında yoktu kimsem
Bir derdime içsem içsem içsem
Yine dinmez öfkem