Yüzümde melaikemin haybeden şükürlüğü
Düşündüğüm andayım rüküş dünyanın şu zulmünü
Üşür müyüm denizlerin tam ortasında kalıp
Oydu pusla yanıp lal edersen bahçenin dökülüşünü
Zatı olmayan benimdi dahi balbalım müsait elbet
Düşman sancılarımı böldü
Yukardan bakan kalbi izler ama nasıl?
İplerimi oynatan bir kukla ustasıyım
Sanki sembolüydü tufanım ve susmanın yası
Cariyelerin en güzeli ise büyük bir çıban taşı
Ağrı yelimin en derinlerinde devlerin sesi
Duyulduğundan itibaren uykum birkaç ışığın suçu
Böyle olmaz, uykusuzca kaçmak, kusur mu laflar
Mujikse laflar benimle, yolcu yollarında gerek
Söyle: "Unutmaktan daha güzel hiçbir ayet olamaz!"
Kumbaramda illegal bir gülümseme
Belki ah şu prangayı kırmaya gücüm yeter
En az yüz yaşında yorgunum ben
Burası beni en son gömdüğüm yer
(Yolcu yollarında gerek
Söyle: "Unutmaktan daha güzel hiçbir ayet olamaz!")
Korudan kalkar her vesait cehennemin dibine
Bunu en iyi engin bilir
Bu şehir çiğner tükürür her birimizi
Burası sivri dilli şairlerin mezarlığı di' mi
O zaman bir Fatiha da bana peder
Yüzü koyu yatar şiirlerim şu kanepede
Yazın çirkin ancak iyi yazıyorsun demişti
İnanmıştım da sahiden (ah)
Zaman geçmiyor
Dişleri bileğime geçirirsem durur sanıyordum saati
Şimdilerde bunu umursamıyorum ben
Unutulmaya ramak kalan hatıraları üşür sanıyorum
Lakin varoluş ağrılarım daimi sancılı
Bizi karşılaştırmıyorsa daracıktır kainat zırvası
İç cebinde bir şiir kalmıştı hırkamın, neyse kalsın