Det 't bezónder is, ik neet weit waat ik mis, en alles in dees daag,
Van baove wies ónder rilt, de stad die is vuuel te stil en idderein heej klaag,
En ik mót, ik mót heej hiel gauw weg,
Want ik gluif d'n droum heej neet mier ech,
Maar neet langer as twieë daag,
Want dan geit de zón, heej ónder en aoh,
Zal ik neet langer, zónder dich zien,
Dan schient de maon, de reflectie van de brón,
De stad die op mich wach.
Ik gaon nao wao winter, nog gans ónbekind is, de lóch belaof nog mier,
Van druime die kinne, en toch blief 't winne, um neet mier thoes te zien,
Want ik mis, alles waat ik heb,
Negeer de meziek van mien eige riek noow ech,
Maar neet langer as twieë daag,
Want dan geit de zón, heej ónder en aoh,
Zal ik neet langer, zónder dich zien,
Dan schient de maon, de reflectie van de brón,
De stad die op mich wach.
Maar neet langer as twieë daag,
Want dan geit de zón, heej ónder en aoh,
Zal ik neet langer, zónder dich zien,
Dan schient de maon, de reflectie van de brón,
De stad die op mich wach.
Maar neet langer as twieë daag,
Want dan geit de zón, heej ónder en aoh,
Zal ik neet langer, zónder dich zien,
Dan schient de maon, de reflectie van de brón,
De stad die op mich wach.
Die um mich rup,
Die in mich zit,
Die um mich schrieëf,
En noeëts nao oeëts, vertrekke zal, ik weit 't waal.
Jao neet langer as twieë daag.
Neet langer as twieë daag.