ก่ฮู้ก่เข้าใจ จะไดก่ต้องมา
ตี้ชายทะเลช่วงเดือนธันวา
บนรถที่ว่างเปล่า ก้าวลงสองแถวมา
เตวอยู่คนเดียว มันหนาวแต๊หนาวว่า
บ่มีกาแฟสด กระป๋องจากตู้กด
ใส่ย่ามสะพายไว้มาสุดตาง
กุมไว้จะได้อุ่น ฮื่อคลายความหนาวไป
ตอนบ่มีไผ มันเหงาแต๊เหงาว่า
ฮู้ว่าเธอบ่เหงาเต้าใด
มีแฟนใหม่ไปแล้วคงม่วนใจ
ก็ฮู้อยู่ว่ามันรบกวน
แต่ก็ไข้จวนเธอมาโตยกัน
ถ้าอยู่กับฉันคงดี ตรงนี้ด้วยกัน
ให้เป็นดังเดิมอย่างวันก่อนนั้นที่อยู่ข้างเธอ
ไม่เปลี่ยนได้ไหม ให้รักของเราไม่สลายจางไป
สักครั้งคนดี วันนี้วันเดียว
ช่วยทำให้รักที่เคยพลาดพลั้งกลับฟื้นขึ้นมา
จนกว่าตะวันจะลับลาจากขอบฟ้า
ก็คิดอยู่ใช่ปะ ว่าฉันน่ะดื้อไง
ก็เอาแต่ใจทักไลน์โทรมา
ก็รักที่พึ่งจบ มันควรจะลบไป
แต่ความทรงจำกลับกวนใจทุกครา
เสียงคลื่นที่ซัดสาด กระทบที่หัวใจ
สะท้อนออกไปให้รู้สึกขึ้นมา
ความรักในครั้งเก่า เรื่องราวที่สำคัญ
ก็กว่าจะเห็นค่ามันก็สายไป
วันและคืนผ่านแล้วไม่เปลี่ยน
ลมที่เวียนไม่หวนไม่คืนกลับ
ไม่ได้เป็นดั่งคลื่นซัดฝั่ง
แล้วย้อนกลับ ช่างปวดร้าวเหลือเกิน
ถ้าอยู่กับฉันคงดี ตรงนี้ด้วยกัน
มีเพียงหาดทรายแห่งความคิดถึง มีเราสักวัน
แล้วปล่อยใจไป ฟ้ายามเย็นท่ามกลางแสงรำไร
แค่สองเรามีวันนี้ด้วยกัน
แค่เพียงวันนี้วันเดียวเท่านั้น ไม่ขอมากมาย
แล้ววันพรุ่งนี้ จะเหมือนเดิมก็ปล่อยไป
♪
ไม่ต้องมีคำพูดมากมาย
ให้หัวใจมาพบมาเจอกัน
ขอแค่เพียงวันนี้ก็พอ
เธอนั้นคือความรักชั่วนิรันดร์
ถ้าอยู่กับฉันคงดี ตรงนี้ด้วยกัน
ให้เป็นดังเดิมอย่างวันก่อนนั้นที่อยู่ข้างเธอ
ไม่เปลี่ยนได้ไหม ให้รักของเราไม่สลายจางไป
สักครั้งคนดี วันนี้วันเดียว
ช่วยทำให้รักที่เคยพลาดพลั้งกลับฟื้นขึ้นมา
จนกว่าตะวันจะลับลาจากขอบฟ้า
ถ้าอยู่กับฉันคงดี ตรงนี้ด้วยกัน
มีเพียงหาดทรายแห่งความคิดถึง มีเราสักวัน
แล้วปล่อยใจไป ฟ้ายามเย็นท่ามกลางแสงรำไร
แค่สองเรามีวันนี้ด้วยกัน
แค่เพียงวันนี้วันเดียวเท่านั้น ไม่ขอมากมาย
แล้ววันพรุ่งนี้ จะเหมือนเดิมก็ปล่อยไป