Kelepçeli ellerim
Bu dünya yalan usta
Uzak da sayılmayız yaklaşan bu sonumuzdan
Takılır boğazıma içimdeki kelimeler
Memnun değiliz yolumuzdan
Tıkanır göz bebeklerim ufak bir mum ışığında
Affetmek isteyenler her koşulda barışırlar
Öfkemin derininden yepyeni bir öfke doğar
Akşamın aşıkları mehtapta buluşurlar
Takıyorum omzuma yükleri
Gidiyorum uzaklara
Geçmişime okkalı bir küfredip
Kendimi tatmin ediyordum
Maskenin arkasında suratlar var anlamıyorum
Kendimle çelişiyorum senle çelişmemek için
Kendimi değişiyorum seni de değişmemek için
Fakat sen hala anlamadın ne yazık
Sevgi gibi kutsal kelime
Yalnız senle düştü dilime
Ölmek yetmez senin uğruna
Sense hala anlayamadın
Sevgi gibi kutsal kelime
Yalnız senle düştü dilime
Ölmek yetmez senin uğruna
Sense hala anlayamadın
Kaparım gözlerimi
Utancım belli olur
Artık en güzeli belki buna bir son vermek olur
Takıyorum omzuma yükleri
Artık gelsen ne gelmesen ne olur
Sıkıldım konuşmaktan kendi kendime
Artık her şeyi bırakıp ağlıyorum kendi derdime
Bakıp sorguluyorlar karşıda beni bilen bile
Tekrar daha sıkı tutmak istiyor yenilen her bilek
Bakamam güneşe
Acıyor gözüm
İçine dalamam ama
Ateşe atıyorum hep kendimi ben
Yakarım kendimi ben
Ama
Ama susarım nedensizce
Ardı bilinmez bir gün yine çok şey görücez
Öyle şeyler yaşancak gözlerimde renk sönücek
Bugün sek içiyorsak yarın eve yek dönücez
Bu hayat böyle işte tek yaşadık tek ölücez
Sevgi gibi kutsal kelime
Yalnız senle düştü dilime
Ölmek yetmez senin uğruna
Sense hala anlayamadın
Sevgi gibi kutsal kelime
Yalnız senle düştü dilime
Ölmek yetmez senin uğruna
Sense hala anlayamadın