Panie, dobry jak chleb
Bądź uwielbiony od swego Kościoła
Bo Tyś do końca nas umiłował
Do końca nas umiłował
Tyś na pustkowiu chleb rozmnożył, Panie
Byśmy do nieba w drodze nie ustali
Tyś stał się Manną wędrowców przez ziemię
Dla tych, co dotąd przy Tobie wytrwali
Panie, dobry jak chleb
Bądź uwielbiony od swego Kościoła
Bo Tyś do końca nas umiłował
Do końca nas umiłował
Ziarna zbierzemy, odrzucimy chwasty
Bo łan dojrzewa, pachnie świeżym chlebem
Niech ziemia nasza stanie się ołtarzem
A chleb komunią dla spragnionych Ciebie
Panie, dobry jak chleb
Bądź uwielbiony od swego Kościoła
Bo Tyś do końca nas umiłował
Do końca nas umiłował
Ty nas nazwałeś swymi przyjaciółmi
Jeśli spełnimy, co nam przykazałeś
Cóż my bez Ciebie, Panie, uczynimy
Tyś naszym Życiem i Oczekiwaniem
Panie, dobry jak chleb
Bądź uwielbiony od swego Kościoła
Bo Tyś do końca nas umiłował
Do końca nas umiłował
Tyś za nas życie Swe na krzyżu oddał
A w znaku Chleba z nami pozostałeś
I dla nas zawsze masz otwarte Serce
Bo Ty do końca nas umiłowałeś
Panie, dobry jak chleb
Bądź uwielbiony od swego Kościoła
Bo Tyś do końca nas umiłował
Do końca nas umiłował