(Çakmak yok mu, çakmak?)
(Olsun) (Ey)
Yıllardır intiharı düşündüm, ölüme mecnunum
Bu on yıl sonraki ben'e naçizane mektubum
Acilde bi' sedyedeyken yaşamaya mecburum
Boşluktaki bi' gencin burnundaki septumum
Belki biraz tozluyumdur, belki yüzüm maskeli
Ben ki o narin kızın beklediği askerim
Umut dolu rengarenk resmini boyayan pastelim
Her geçen gün daha sakin; biraz manyak, biraz deli
Bu şehir bizi mahvediyor
Onu zırt pırt affediyo'm
Sokaklara hapsediyor beni
İpi tutmuş, zapt ediyo'
Bu şehir bizi mahvediyor
Kaçsam da bi' daha geliyo'm
Psikolojimi katlediyor
Bi' şey yokmuş gibi bi' de dans ediyor
Bir sürü sıfatım var; bir tek ben yokum, ben
Hislerim en azından "Bir tek sen varsın" der
Yalnızım, hep yalnızdım; alıştım, değil dert
Göğsümde bir ağrı hep, her gün daha da sert
Bir sürü sıfatım var; bir tek ben yokum, ben
Hislerim en azından "Bir tek sen varsın" der
Yalnızım, hep yalnızdım; alıştım, değil dert
Göğsümde bir ağrı hep, her gün daha sert
Sen kocaman bir şehirsin, olma böyle derbeder
Güzel olan şeyler için ödenmişken her bedel
Dünyanın net kanunu bu, ölür doğan her beden
Sonun varken sorunlarla uğraşıp durmak neden?
Yüküm varken yük edindim, taşıyamam düşürmeden
Yaşa gitsin umutsuzluk, çaresizlik düşünmeden
Bana sakın öğüt verme, tek arkadaşım bu cümleler
Ölmek bile istesem de yapamıyo'm gülmeden
Bu şehir bizi mahvediyor
Onu zırt pırt affediyo'm
Sokaklara hapsediyor beni
İpi tutmuş, zapt ediyo'
Bu şehir bizi mahvediyor
Kaçsam da bir daha geliyo'm
Psikolojimi katlediyor
Bi' şey yokmuş gibi bi' de dans ediyor
Bir sürü sıfatım var; bir tek ben yokum, ben
Hislerim en azından "Bir tek sen varsın" der
Yalnızım, hep yalnızdım; alıştım, değil dert
Göğsümde bir ağrı hep, her gün daha da sert
Bir sürü sıfatım var; bir tek ben yokum, ben
Hislerim en azından "Bir tek sen varsın" der
Yalnızım, hep yalnızdım; alıştım, değil dert
Göğsümde bir ağrı hep, her gün daha sert