Jałowa ziemia, bezkresne pustkowie
Resztki ruin jak kości wędrowców
Ziarnka piasku jak imiona
Myśli wyschnięte na wiór
Skąd idziesz i dokąd zmierzasz?
Jesteś złudzeniem, zamarzniętym strzępkiem
Mgły. Muśnięciem skrzydeł ćmy
Zwabionej właśnie przez płomień
Ogień zgasł
Nadaremno krzeszesz iskry
Nie zostało już nic do spalenia
Jakiś kształt możesz dostrzec w ciemności
Lecz oddala się gdy tylko zaczynasz biec
A to się ukrywa
Raz jest skazą krwi, raz szeptem
Podstępnych ścian
Plamką w oku, dziurą w ziemi
Jaskinią z zawalonym wejściem
Twarzą na księżycu
Mrugnięciem gwiazd
Samotnym starcem w oknie
Kamieniem w ręku chłopca
Stroną z archiwalnych gazet
Zmęczonym, wieczornym spojrzeniem
Wirem czerni, pustką nieba
Popatrz w dół
Wniknij w ciemność
Rozdrap rany i wyj
Wydrap sobie oczy
A to się ukrywa
To się bawi
W gabinetach luster
W pajęczynach czasu
Jak zamki na piasku
Jak fale przypływu
Zaciek na ścianie
Przypominający twarz