Það er turn
Sem er fjall
Sem er borg
Sem geymir í hvelfingum sínum
Lifandi eldhjartað
"Sá sem slítur vængi flugunnar
Hefur náð hugljómun"
Er ritað yfir borgarhliðinu
Blessun þeirra ráfandi sálna
Sem villast hingað
í vöku jafnt sem draumi
Þau sem hlóðu bálkesti
á tungllausum nóttum,
Böðuðu andlit sín í öskunni
Breyttu martröðum í vín
Og lögðust hjá sótsvörtum beinum
Hírast í niðurníddum hreysum
Og safna hugrekki
Þau stara út um brotna glugga
á þau sem veigra sér
Inn í völundarhúsið
Pílagrímar halda út
Malbikuð öngstræti rísa mót þeim
í fögnuði
Og vinda upp á sig í ný,
Afmynduð form
Borgin opnar ryðtennt gin og öskrar
þegar himininn opnast
Svo aftur megi greina
Sanna ásjónu tunglsins
Í miðju völundarhússins
Mega hinir verðugu og fjölkunnugu
Bera eldhjartað augum
Og plægja akra sálu sinnar
Fyrir logandi fræinu
Sem festir rætur í óverðugri fold
Og umbreytir myrkri í líf